เรารักในหลวง

เรื่องที่ท่านจะอ่านต่อไปนี้ ผมได้สรุปมาจาก แผ่นงาน power point ที่ทำขึ้นเพื่อใช้ในการบรรยายให้แก่ นักศึกษา และประชาชนทั่วไป
ให้เกิดความรัก สามัคคี และสืบสานวัฒนธรรมความเป็นไทยให้คงอยู่ต่อไป ต้นฉบับเดิม มีทั้งเรื่องและภาพประกอบ ซึ่งทำให้เกิดความซาบซึ้ง
และประทับใจในคุณงามความดีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราเป็นอย่างยิ่ง

ในการนำเสนอแต่ละครั้งนั้น เมื่อบรรยายไป ได้เห็นผู้ฟังนั่งน้ำตาคลอ บางคนก็น้ำตาเปื้อนหน้า แต่ด้วยความอิ่มเอมใจ... ผมเองก็ถึงกับกลั้นไว้ไม่อยู่เช่นกัน
เหมือนกับมีอะไรขึ้นมาจุกอยู่ที่หน้าอก และลำคอ แน่นไปหมด จนพูดไม่ออก. ต้องหลั่งน้ำตาทุกครั้งไป แต่... เป็นน้ำตาแห่งความสุข ความปลาบปลื้ม...
เป็นน้ำตาแห่งความยินดี ซึ่งต่างจาก... การร้องไห้. (ในความทุกข์โศกเศร้า)

หลายคนถามผมว่า ผมเป็นพวกไหน..? เหลือง หรือ แดง... ซึ่งทุกครั้งผมก็ตอบด้วยความภาคภูมิใจว่า... “ผมเป็นคนรักในหลวง” ครับ.

ขอเชิญท่านทั้งหลาย ติดตามอ่านกันนะครับ...

เรารัก...ในหลวง
ขอพระองค์ทรงพระเจริญ...

พระองค์ทรงเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องของความกตัญญู

คราวหนึ่ง…ในหลวง ทรงพระประชวร… สมเด็จย่า ก็ทรงพระประชวร …
ไปอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช ด้วยกัน …แต่อยู่คนละมุมตึก…

ตอนเช้า… ในหลวงเปิดประตู……..ออกมา…
พยาบาลกำลัง เข็นรถสมเด็จย่า… ออกมารับลม ผ่านหน้าห้องพอดี
ในหลวง…พอเห็นแม่ รีบออกจากห้อง… มาแย่งพยาบาลเข็นรถ
มหาดเล็ก …กราบทูลว่า ไม่เป็นไร…ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว
ในหลวงมีรับสั่งว่า…“ แม่ของเรา……เราเข็นเองได้…”

ช่วงสมเด็จย่าพักรักษาตัวที่ รพ.ศิริราช ในหลวง เสด็จไปเยี่ยมทุกวัน
มาป้อนข้าว…ป้อนน้ำ… ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่…
เนื่องจากพระองค์ต้องทรงงานอื่นด้วย ในหลวงจะเสด็จกลับมาอีกครั้งช่วงตี 1-2
และจะเสด็จกลับช่วงใกล้เช้า