หนาวน้ำค้าง โดย ปากกาศรีบูรพา

หนาวน้ำค้าง
โดย ปากกาศรีบูรพา

ดาวห่มฟ้าป่าแก้วแพรวน้ำค้าง

ดึกน้ำค้างกลางหาวในราวป่า

หยาดน้ำตาเวลาร่วงห้วงหาว

ระยิบระย้าพาเพื่อนดวงเดือนดาว

ฤดูหนาวพราวน้ำค้างค่ำกลางคืน

ยอดภูฤดูกาลพัดผ่านหอม

ยังยั่วย้อมแผ่นดินทุกถิ่นผืน

เหน็บหนาวราวใจก่อไฟฟืน

น้ำค้างชื้นกรวดทรายประกายแวว

หยาดน้ำค้างกลางหาวพริบพราวฟ้า

เรไรป่าผาหินภูถิ่นแถว

เพราะพริ้งพร้อมหอมกลิ่นทุกถิ่นแนว

ประกายพรึกดึกแล้วแก้วดาริกา

ป่าน้ำค้างกลางหาวดวงดาวเดือน

ระยิบระยับเยือนชมดาวห่มฟ้า

ทางช้างเผือกเปลือกนอกกาลเวลา

หยาดน้ำตาเวลาละอองของวัน

น้ำค้างพรำอำลาก่อนฟ้าสาง

ดวงดาวดอกหมอกบางเจือจางฝัน

ยังเหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวเสี้ยวแรมจันทร์

ดึกคืนนั่นห่มผวยด้วยดวงดาว

ละอองฟองน้ำค้างแทบทางเท้า

แสงแดดเช้าเศร้าสร้อยสุดสอยสาว

คืนน้ำค้างทางทิพย์ระยิบพราว

ร้อยเรื่องราวรวงรุ้งรุ่งรางชาง

http://www.oknation.net/blog/kittika/2007/12/01/entry-1