มันทนพาธา (อินทรวิเชียรฉันท์ 11)
ปรากฎ เมื่อราวๆปี 2510 โดยชมรมกลอนจุฬา
ยามใดมิได้เห็น จิตะเช่นพระเพลิงสุม
ร้อนผ่าวฤทัยชุม ชละอาบฤดีครวญ
รักนี้ประหลาดนัก ฤ จะหักก็กำสรวล
ชอกช้ำกมลจวน อุระร้าวจะทนทาน
เมื่อเห็นก็เป็นสุข นิระทุกข์ประจักษ์มาน
ดั่งทิพย์สุธาธาร ปฏิโลมลุบรรจง
ทั้งรู้จะผิดหวัง มนะยังเตลิดหลง
คิดลืม มิเลือนลง ดุจะเพิ่มทวีคูณ
บาปใดนะเคยทำ ผละนำมนาดูร
รักเขา บ่ เกื้อกรูล จะติใครก็ใจเรา