+++ เพียงเมื่อใจ ปรารถนา +++โดย คุณ ไท อิสระ แห่ง บุปผาชน

+++ เพียงเมื่อใจ ปรารถนา +++

อรุณรุ่ง ก่อนฟ้าสาง...
สัมผัสหนาวที่เย็นเยียบ
กองไฟน้อยค่อยลุกโชน
เธอคงหลับ ในนิทรา...

เช้านี้ที่เธอตื่น...
ผิงกายให้คลายหนาว
ไฟกองน้อยระอุไอ
อุ่นนมสด ใส่งาดำให้เธอทาน...

แดดสาย ตะวันส่อง...
มีผ้าฝ้ายทอมือลายน้ำไหล
ใช้คลุมกาย ห่มไหล่ที่บอบบาง
ให้เธออุ่นและงดงาม ท่ามกลางไพร...

บุปผาบาน ที่ชายทุ่ง...
บนเนินเขามีเราสอง
มวลไม้งาม ประดับดอยให้ดาษดื่น
ภมรน้อย รายล้อมเธอ ดั่งเทพธิดา...

เธอ ก็คือ เธอ...
สดใสร่าเริง มิเปลี่ยนแปลง
ระเริงรื่น ระบำฟ้อน อ้อนราวไพร
ดั่งแพรไหม สะท้อนแดด ระยิบพราว...

อรชร อ้อนแอ้น ในสายลม...
เรือนผมงาม สยายพลิ้ว ด้วยกลิ่นหอม
อกอิ่ม เอวคอด ดังกิ่วดอย
สะโพกไหว เมื่อย้ายยัก ขยับกาย...

ฉันรู้ เธอหิว เมื่อเล่นมาก...
ฉันอบปลา ด้วยลำไผ่ ให้เธอทาน
น้ำใบเตย หวานชะเอม เตรียมไว้นาน
ให้หวานใจ หวานลิ้น แลอิ่มเอม...

ยามบ่าย เมื่อแดดจ้า...
ใต้ไม้ใหญ่ ที่ริมธาร
มีเธออิงแอบ แนบชิดอก
ประคองกอด ร่างน้อย เข้าแนบกาย...

เธอเพ่งมอง ที่สายน้ำ...
เธอคงอยาก ชำระกาย ในธารใส
ผุดผ่องเนื้อ นวลนาง ดั่งยองใย
ฉันเตรียมไว้ ให้เธอ อย่ากังวล...

ดรุณีน้อย เปลือยร่าง กลางราวป่า...
ดวงตาซื่อ แก้มแดงเรื่อ ดูสุขสม
ปากจิ้มลิ้ม อมชมพู น่าดูชม
สยายผม ที่พรมฉ่ำ ด้วยน้ำเย็น...

ฉันปรุงแต่ง สมุนไพร ไว้ให้เธอ...
ชโลมไล้ บรรจงลูบ ที่เรือนผม
มะกรูดหอม อัญชันงาม น่าสูดดม
นางฟ้าน้อย เจ้าผมหอม ขจรขจาย...

น้ำผึ้งป่า ขมิ้นไพร ไว้ขัดผิว...
ชโลมกาย ไล้เนียนเนื้อ ทั่วร่างสาว
สัมผัสนุ่ม อกเอวกิ่ว เรียวนิ้วยาว
ทั้งเรียวแขน เรียวขา มิเว้นวาง...

ราตรีนี้ มีเราสอง...
เดือนดาวเป็นสักขี ธรณีเป็นพยาน
ร่างสองเราแนบชิด เนื้อแนบเนื้อ ใจแนบใจ
ผืนฟ้าดั่งผ้าห่ม ผืนดินดั่งพรมนุ่ม โอบอุ้มเรา...

ฉันจุมพิต แผ่วเบา ที่เรือนผม...
สัมผัสไล้ คลอเคลีย ทะนุถนอม
บรรจงซบ อกอิ่ม อย่างปริ่มเปรม
ดั่งทารก อิ่มเอม นมมารดา...

ฉันชอบ เนินเนื้อนาง...
เพียงแพรไหมบาง ประดับเด่น
สัมผัสนุ่ม เฝ้าจุมพิต ทุกเช้าเย็น
เพียงหลับเอน ซบเนินนาง ก็สุขใจ...

เพียงเมื่อใจ ปรารถนา...
กายสองรวมเป็นหนึ่ง ผนึกแน่น รัญจวนใจ
พิศวาสล้ำ ในรสใคร่
ธารรักฉ่ำ ใจสองเรา...

----------------------------------------

--------------------
ส่วนรวม มาก่อนส่วนตัว :: มิตรภาพดำรงอยู่ ในหมู่เพื่อน