Smile Siam มาร่วมกันคืน "สยามเมืองยิ้ม" กลับสู่บ้านเรากันนะครับ ...
User Info
Welcome, Guest. Please login or register.
23 December 2024, 02:32:26

Login with username, password and session length
Search:     Advanced search
News
ท่านสมาชิกสามารถเปลี่ยนรูปแบบ (Theme) ได้อีกหลายแบบ
เชิญทดลองโดยคลิกที่ลิงค์ข้างล่าง ได้เลยครับ

http://www.smilesiam.net/index.php/topic,3170.msg4713.html
Forum Stats
26,618 Posts in 12,929 Topics by 70 Members
Latest Member: KAN
Home Help Search Calendar Login Register
Smile Siam มาร่วมกันคืน "สยามเมืองยิ้ม" กลับสู่บ้านเรากันนะครับ ...  |  เรื่องราวน่าอ่าน  |  กวีวรรณศิลป์  |  กลอนหรรษา...เด้อ
0 Members and 1 Guest are viewing this topic. « previous next »
Pages: [1] Go Down Print
Author Topic: กลอนหรรษา...เด้อ  (Read 1635 times)
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
*****
Offline Offline

Posts: 9,454


View Profile
« on: 24 January 2013, 12:28:30 »

กลอนหรรษา...เด้อ

เก็บมาฝาก


เมื่อคืนฝันสยองตีสองกว่า ...
ฝันไปว่านอนซบกับศพผี ...
นอนขึ้นอืดค้างตายมาหลายปี ...
เหมือนปิศาจอเวจีที่น่ากลัว ...

เหม็นซากศพ อบอวลไปทั่วห้อง ...
ไม่กล้ามองต้องคู้คด นอนหดหัว ...
ตกใจตื่นขนลุกซู่ ดูรอบตัว ...
เห็นชัวร์ ๆ เมียนอนตด สลดใจ ...

-------------------------------

ค่อย ๆ พี่ยกเบา ๆ เขาจะตื่น
เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินจะสิ้นหวัง
ค่อยเอาเข้าเบาหน่อยนะพี่ระวัง
เสียงเตียงดังลูกตื่นอดพอดี

ระทึกใจใครวะเสียงน่าลุ้น
ทำว้าวุ่นดื่นดึกคึกเต็มที่
แท้ข้างห้องเก็บของยกทีวี
แอบย้ายหนีค่าเช่าเท่านั้นเอง

-----------------------------------------

มีหญิงสาวกับชายหนุ่มอยู่ในห้อง
สองต่อสองชายจับเเท่งเเกว่งให้สั่น
ชายสั่งหญิงให้อมในปากพลัน
หญิงดื้อรั้น ชายเร่งเร้าด้วยอารมณ์

จับโคนไว้เอาปลายเเหย่ให้เข้าปาก
หญิงกระดากหุบปากนิ่งเอาหน้าก้ม
ชายก็บ่นเหตุผลใดจึงไม่อม
ต้องขู่ข่มให้หายดื้อกันหรือไร

พูดดีดีก็ไม่ฟังต้องบังคับ
เอามือจับปากให้อ้าคว้าแท่งใส่
ใช้ปากอมเทอไม่เคยเลยหรือไร
นี่ปรอทวัดไข้หมอให้อม

----------------------------------------

Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
*****
Offline Offline

Posts: 9,454


View Profile
« Reply #1 on: 24 January 2013, 12:32:19 »


การประหยัด

หากสตางค์ยังอยู่ยั้ง ยืนยง
เราก็ย่อมอยู่คง ชีพได้
หากสตางค์ขาดมือลง เราอยู่ ได้ฤา
เราก็ต้องแสบไส้ โศกเศร้าธรรมดา
(ประมูล อุทัยพันธ์)

คาถาเศรษฐี

มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง
พอหมดลงแล้วหนอค่อยขอทาน

ความรัก

รักกันอยู่ขอบฟ้าเขาเขียว
โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็ถึงแล้ว
ชังกันบ่แลเหลียวกันนา
โทรศัพท์ไปหาก็บ่ยอมรับสาย

นักเล่นตัวยง

เจ็ดวันเว้นจั่วไพ่ กันที
เป็นหนี้ห้าวันหนี ไม่ใช่
สามวันจากป๊อกเด้ง ไฮโลมาแทน
วันนี้เล่นไม่ได้ ต้องไป…สอนอ

เด็กน้อยกับผู้ใหญ่

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อยริมีผัว
สักวันหนึ่งเจ้าจะต้องรู้สึกตัว
ว่ามีผัวตอนนี้ไม่ดีเลย

ผู้เอ๋ยผู้ใหญ่
เพราะเหตุใดต้องมายุ่งเรื่องของหนู
จะมีผัวตอนไหนเรื่องของกู
เรื่องของหนูผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวเอย

ของรักของหวง

อันรักแท้มิใช่แค่ได้รัก
ยังมีพรากมีร้างลาน้ำตาไหล
แต่รักหนึ่งแน่นอนไม่คลอนคลาย
คือรักแร้ของหนูไงให้กลิ่นเดียว

ฉันรักเธอ

I love you, You ก็รู้อยู่ที่จิต
You จะคิดถึง I บ้างไหมหนอ
ถ้า You คิดถึง I, I จะรอ
I love you นี้หนอ ฉันรักคุณ…

ความรัก

รักกันอยู่ขอบฟ้าเขาเขียว
โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็ถึงแล้ว
ชังกันบ่แลเหลียวกันนา
โทรศัพท์ไปหาก็บ่ยอมรับสาย

สมาคมตัว ม.

เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อหม่นหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา
เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง

อารมณ์ศิลปิน

ศิลปินดีก็เพราะมีศิลปะ
กองขยะมองให้ดีก็มีศิลป์
มองไม่เห็นก็ไม่เป็นศิลปิน
แล้วจะถวิลร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง

เรื่องของขี้

ขี้เกียจเป็นแมลงวัน
ขยันเป็นแมลงผึ้ง
ขี้หึงเป็นแมลงป่อง
ขี้ใส่กล่องเป็นแมลงสาบ
ขี้เหม็นสาบคือคนไม่อาบน้ำ

ความอาย

อายครูบ่รู้วิชา
อายภรรยาบ่มีบุตร
ถ้าได้ครูมาเป็นภรรยา
จะได้ทั้งวิชาและบุตร

รักนี้นิรันดร์

รักอะไรรักนานรักทน
รักอะไรยืนยงทนไม่ไหว
รักอะไรสุดฝืนกล้ำกลืนใจ
รักนั้นไซร้คือรักแร้ของตัวเธอ

ถึงเสียที

ขับรถมาแสนไกลใจมุ่งหวัง
คงสักครั้งต้องมีที่มุ่งหมาย
จอดข้างทางที่เปลี่ยวแสนเดียวดาย
โอ้…เกือบตาย ได้ฉี่เสียทีเรา

ตราบฟ้าดินสลาย

ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า Star ดับ
The sun ลับ ขอบฟ้า สิ้นราศรี
The moon ดับ สิ้นแสง แห่งราตรี
But ตัว me ยัง love you อยู่ผู้เดียว

รักเธอจนวันตาย

I love you very much ตัดไม่ขาด
Sweet heart จิตตรองเถิดน้องหญิง
พี่รักน้อง more than anything
But you ทิ้ง me แล้วมิแคล้ว Die

คนพาล - บัณฑิต

คบคนพาลพาลพาไปหาผิด
คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล
คบหมอนวดปวดหายคลายกังวล
คบผิดคนระวังน้อง…จะท้องโต

คนจริง…พูดจริง

พูดจริงทำจริงสิ่งดีล้น
นับเป็นคนที่ดีมีคุณค่า
พูดไม่จริงทำไม่จริงกลิ้งไปหา
ย่อมเป็นหมาชัดชัด…สวัสดี

อย่ายอมแพ้

อย่าได้คิดร้องไห้เมื่อพ่ายแพ้
อย่าได้แคร์ชีวิตเมื่อผิดหวัง
อย่าได้ง้อขอคืนดีคนที่ชัง
อย่าได้หวังหมายปองคนสองใจ

หยุดท้อ

เลิกสร้างเพราะท้อแท้จึงแพ้พ่าย
แม้เหนื่อยหน่ายเหนื่อยนักจงพักเสีย
ตราบเมื่อกายและใจหายอ่อนเพลีย
สูงก็เตี้ย ไกลก็ใกล้ ใช่ยากเย็น

รับได้เสมอ

เธอชมว่าฉันอวบอิ่มพอยิ้มได้
เธอชมว่าฉันสดใสไม่เคยขัด
เธอชมว่าฉันเซ็กซี่ดีชะมัด
เธอชมว่าฉันเซ็กจัด เดี๋ยวซัดโครม

สู้เพื่อลูก

ลูกจะเรียนลูกรู้แม่ต้องสู้
ลูกก็รู้ว่าแม่ยากจนขนาดไหน
อนาคตยังอยู่อีกยาวไกล
พรุ่งนี้ไปบอกครู…กูเลิกเรียน

ดีเพราะปาก(เลีย)

คนจะดีต้องดีอยู่ที่ปาก
ยิ่งเลียมากยิ่งเลียดีมีสีสัน
ใครจะด่าใครจะว่าช่างหัวมัน
ขอให้ฉันได้เลียไม่เสียใจ

เพราะเราคู่กัน

Before จรดปากกาลงบน Peper
I draw picture เธอเป็นท้องฟ้า
And draw ตัวฉันนั้นเป็น star
ดาวคู่ฟ้า ฉันคู่เธอ Perfect ดี

ฉันรักคุณ

I love you จริงๆ ไม่กลิ้งกลอก
I no หลอกให้ you ฝันสลาย
I love you จนกว่า I shall die
แม้ I ตายก็ไม่วาย I love you

อาลัยอาวรณ์

เปิด Window โอ้ the moon กระจ่างฟ้า
See star รายรอบขอบบุหลัน
I did not see you มาหลายวัน
ปล่อยให้ฉัน Sleeping อยู่เดียวดาย

อยากบอกเธอ

ตะโกนบอกเธอไป ไอ ซิ เต๊ะ ผมรักคุณ
เฝ้าคอยลุ้นว่าคุณจะรักผมไหม
แล้วเธอก็ตอบไป ฮ่วย…ข่อยเป็นลาว
เว้าอิหยังฟังบ่ออก…

ตั้งใจหน่อย

กราบเบญจางค์วางใจไหว้ไตรรัตน์
น้อมนมัส กราบผู้ฟังทั้งใหม่เก่า
จิตประหวัดใจประหวั่นใจสั่นเทา
กราบกลางตักผู้ฟังสาว เพราะหนาวใจ


สรรพสิ่งล้วนอนิจจัง

สรรพสิ่งใดๆ ในโลกนี้
ล้วนแต่มีความผันเปลี่ยนเวียนแปรผัน
มีสุขมีทุกข์คลุกเคล้ากัน
อย่ายึดมั่น เพราะมันอนิจจัง
…ทุกสรรพสิ่งอันสลอน On the groud
This is round ตัวเราอย่ามาหลง
Everything เป็นสิ่งไม่ยืนยง
มันก็คงพังพิน in one day

โลกนี้คือละคร

อันโลกนี้คือละครแน่นอนนัก
พึ่งประจักษ์ดุจสายน้ำลายไหล
กาคู่กาหงส์คู่หงส์คงชื่นใจ
รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา

ประเดี๋ยว…เดียว

ประเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว
สะดุ้งแล้วกะสะอึกนึกว่าหมา
อันแหวนนี้ท่านได้แต่ใดมา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

ถอดรูป…เพื่องาม

บุญพระสังข์ครั้งนี้ได้ถอดเงาะ
ช่างงามเหมาะเหลือร้ายคล้ายกับผี
เขี้ยวเป็นเพชรเกล็ดเป็นนิลลิ้นไม่มี
ธรณีนี่นี้เป็นพยาน…

ขอจบแค่นี้

จบเอยจบทีเพียงนี้ก่อน
จำเอยจำจรอาวรณ์หา
จากเอยจากไปใช่จากลา
พบกันใหม่วันหน้าถ้านิมนต์

---------------------------

« Last Edit: 18 February 2013, 22:59:20 by นักประพันธ์ » Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
*****
Offline Offline

Posts: 9,454


View Profile
« Reply #2 on: 24 January 2013, 12:39:01 »


ความเอ๋ยความรัก

ความรักของหนุ่มช่างกล
เหมือนกับเครื่องยนต์กำลังฟิต
ความรักของสาวพาณิชย์
เหมือนกับลูกคิดดีดขึ้นดีดลง

อย่าไว้ใจ…

แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจพวกเป็นตุ๊ด
มันแสนสุดเซ็กซี่ไร้ที่หวัง
ตุ๊ดมองมาตาลอยคอยระวัง
เผลอหันหลังเอาเคล็ดเป็นเสร็จเกย์

รักแท้ รักเทียม

รักแท้คือพาณิชย์ รักนิดๆ คือช่างกล
รักไม่ทนคือก่อสร้าง รักไม่จางคือการตลาด
รักอุบาทว์คือช่างไฟ รักแล้วเสียใจคือช่างยนต์
รักคนจนคือบัญชี รักแล้วไม่หนีคือ “พระอาจารย์”

เพ้อรำพัน

หัวโขยก โขกกำแพง มีดแทงปอด
ขันด้วยน๊อต ปาดด้วยชาม ตามด้วยไห
บีบด้วยคีม จิ้มด้วยเกลือ รนด้วยไฟ
ยังไม่หายคิดถึง “เธอ” เพ้อรำพัน

สามี…ภรรยา

สามี : ผมดีใจได้เมียเป็นตัวตน
ทั้งที่เป็นคนที่เท่าไหร่ไม่เคยจำ
ภรรยา : วันนี้ดีใจที่ได้ผัว
ทั้งที่เสียตัวไม่รู้กี่หน

ด่าเข้าไว้

แม้จะเรียนวิชาเชิงค้าขาย
ด่าเข้าไว้ใส่ไม่ยั้งพังทุกแห่ง
ลูกค้ามีไว้โขกสับทำกับแกง
ด่าและแช่งเกิดไม่ได้ “ไอ้ถุงยาง”

จงเรียนรู้

เมื่อไม่เรียน เมื่อไรเล่าเจ้าจะรู้
เมื่อไม่ดู เมื่อไรเล่าเจ้าจะเห็น
เมื่อไม่ทำ เมื่อไรเล่าเจ้าจะเป็น
ต้องลำเค็ญ เป็นขอทาน…ตามตลาดเอย

แล้วจะทำอย่างไร

อันศึกอื่นหมื่นแสนไม่แม้นห่วง
แต่ยังห่วงศึกไทยมาข่มเหง
หากชาวไทยมารบราฆ่ากันเอง
แล้วจะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง

ความแตกต่าง

นั่งชี้นิ้วชี้หน้ารับไปตั้งห้าหมื่น
นั่งหลับๆ ตื่นๆ ได้ตั้งหมื่นห้า
เดินไปเดินมาได้มาตั้งห้าพัน
แต่พวกทำทั้งวันได้แค่พันห้า
ทำแทบจะบ้าได้แค่ห้าร้อย
ทำจนลิ้นห้อยได้ร้อยห้าสิบ

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
 
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เจ้าไม่ด้อยอย่าศึกษา
เข้าโรงเรียนเขียนอ่านเรื่องเปลืองเวลา
ไปเข้าบาร์ดิสโก้นี้มันดีจัง
ไร้ประโยชน์ทุกสถานเพราะการเรียน
อย่าพากเพียรเลยเชียวเดี๋ยวผิดหวัง
ที่ลำบากตรากตรำเพราะกรรมบัง
ชวนกันนั่งเล่นไพ่สบายเอย

หากบังสุกุลยังอยู่

หากบังสุกุลยังอยู่ ยั้งยืนยง
พระก็เหมือนอยู่คง ชีพด้วย
หากบังสุกุลพินาศลง พระอยู่ได้ฤา
พระก็เหมือนมอดม้วย หมดสิ้นสกุลสงฆ์

เด็กเอ๋ย..เด็กน้อย

เด็กเอ๋ย..เด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังน้อยเร่งศึกษา
เมื่อเติบใหญ่อย่าได้ดื่มสุรา
อย่าได้ขายยาบ้า..เลี้ยงชีพสำหรับตน

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
ขอบ้านขอเบ๊นซ์
ขอรถบีเอ็มให้ลูกข้าขี่
ขอทองอย่างดีให้ลูกข้าใส่
จันทร์เจ้าขาถ้าขอมากไป
จันทร์ค่อยผ่อนให้ไม่คิดดอกเอย

เรียนรู้เมื่อวัยเยาว์

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา
เมื่อเติบใหญ่จะได้มีภรรยา
เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน

ช่างหายากเหลือเกิน

เกรด A นั้นหายาก ต้องลำบากจดโพยไป
นั่งลอกบานตะไท ใช้ทั้งหมึกเปลืองปากกา
ต้องเก็บไว้ให้ดี ซ่อนเอาไว้ที่ลับตา
เก็บไม่มิด F จะลอยมา โอ้เธอจ๋าจำจงดี

ม.เมียนั้นหายาก

ม.เมียนั้นหายาก ต้องลำบากไปจีบมา
ฝ่าตะพดของพ่อตา อีกคำด่าของแม่ยาย
สินสอดและทองหมั้น เงินทั้งนั้นที่เสียไป
สามทุ่มรีบดับไฟ คืนกำไรให้ตัวเอง

ฟ.แฟนนั้นหายาก

ฟ.แฟนนั้นหายาก ต้องลำบากคอยเอาใจ
รับส่งถ้าอยู่ไกล รักกว่าใครจึงต้องทำ
ทะเลาะก็เสียใจ งอนเมื่อไหร่ทุกข์เมื่อนั้น
ต้องให้ความสำคัญ เพื่อป้องกันรักหมดไป

รักนั้นหาไม่ยาก

ร.รักหาไม่ยาก ไม่ต้องลากเรือออกไป
ขนส่งจากดวงใจ ไม่ต้องใช้แม้น้ำมัน
แช่เย็นไว้ในหัวใจ ความห่วงใยมีทุกข์วัน
คิดถึงก็แล้วกัน ให้เธอนั้นจำจงดี

ของๆเพื่อน

พ่อของเพื่อนถือว่าเป็นพ่อของเราได้
แม่ของเพื่อนถือว่าเป็นแม่ของเราได้
พี่ของเพื่อนถือว่าเป็นพี่ของเราได้
น้องของเพื่อนถือว่าเป็นน้องของเราได้
ลูกของเพื่อนถือว่าเป็นลูกของเราได้
เมียของเพื่อนถือว่าเป็นเมียของเราไม่ได้เป็นอันขาด

วิชาความรู้

วิชาเหมือนฟันเฟือง เที่ยวหาเขาเรื่อยไป
ตีกันจนบรรลัย แล้วไม่ได้อะไรมา
จงตั้งเอากายเจ้า ไปเป็นเป้าอันโสภา
ยียวนกวนบาทา แขนซ้ายขวาขาดสิ้นไป

เรียนรู้จึงฉลาด

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
ความรู้เจ้ายังด้อยเร่งศึกษา
เมื่อเติบใหญ่อย่าได้ดื่มสุรา
อย่าได้ขายยาบ้าเป็นเครื่องเลี้ยงชีพตน

ขี้เกียจ…ขยัน

นั่งชี้นิ้วชี้หน้าได้ห้าหมื่น
หลับๆ ตื่นๆ ได้ตั้งหมื่นห้า
เดินไปเดินมารับห้าพัน
พวกทำทั้งวันได้แค่พันห้า
ทำแทบจะเป็นบ้าได้มาห้าร้อย
ทำจนลิ้นห้อยได้ร้อยห้าสิบ

ค ว า ม รั ก ข อ ง โ ป ร แ ก ร ม เ ม อ ร์

เอา array มาเก็บความรัก
เอา buffer มาพักใจไว้
เอา struct มาใส่ความห่วงใย
แล้ว save เก็บไว้ในหัวใจเธอ

complie ความปรารถนาดี
ที่ execute ไว้เสมอ
ยามใดที่ interrupt แล้วพบเจอ
อยากจะ copy หน้าเธอไว้ทุกมุม

ls ดูความจริงใจ
ftp ความคิดถึงไปทั่วกลุ่ม
declare ความห่วงหาให้ครอบคลุม
แล้ว click ปุ่มเพื่อส่งความหวังดี

del ความบาดหมางของสองใจ
network เชื่อมใยใจที่ล้นปรี่
ให้ ram เก็บความรู้สึกที่มี
ใช้ pointer ชี้สายสัมพันธ์

เก็บค่าความสุขลง file
แล้ว move ย้ายค่าความโศกศัลย์
ทิ้งไปใน bin โดยพลัน
เหลือ quota ไว้แค่ฉันกะเธอ

-------------------------------------------------------------------------------------------

Logged
Pages: [1] Go Up Print 
« previous next »
 

SMF 2.0.4 | SMF © 2013, Simple Machines | Theme by nesianstyles | Buttons by Andrea
Page created in 0.114 seconds with 21 queries.