ppsan
|
|
« Reply #1 on: 24 January 2013, 12:32:19 » |
|
การประหยัด
หากสตางค์ยังอยู่ยั้ง ยืนยง เราก็ย่อมอยู่คง ชีพได้ หากสตางค์ขาดมือลง เราอยู่ ได้ฤา เราก็ต้องแสบไส้ โศกเศร้าธรรมดา (ประมูล อุทัยพันธ์)
คาถาเศรษฐี
มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์ มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง พอหมดลงแล้วหนอค่อยขอทาน
ความรัก
รักกันอยู่ขอบฟ้าเขาเขียว โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็ถึงแล้ว ชังกันบ่แลเหลียวกันนา โทรศัพท์ไปหาก็บ่ยอมรับสาย
นักเล่นตัวยง
เจ็ดวันเว้นจั่วไพ่ กันที เป็นหนี้ห้าวันหนี ไม่ใช่ สามวันจากป๊อกเด้ง ไฮโลมาแทน วันนี้เล่นไม่ได้ ต้องไป…สอนอ
เด็กน้อยกับผู้ใหญ่
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย ความรู้เจ้ายังด้อยริมีผัว สักวันหนึ่งเจ้าจะต้องรู้สึกตัว ว่ามีผัวตอนนี้ไม่ดีเลย
ผู้เอ๋ยผู้ใหญ่ เพราะเหตุใดต้องมายุ่งเรื่องของหนู จะมีผัวตอนไหนเรื่องของกู เรื่องของหนูผู้ใหญ่ไม่เกี่ยวเอย
ของรักของหวง
อันรักแท้มิใช่แค่ได้รัก ยังมีพรากมีร้างลาน้ำตาไหล แต่รักหนึ่งแน่นอนไม่คลอนคลาย คือรักแร้ของหนูไงให้กลิ่นเดียว
ฉันรักเธอ
I love you, You ก็รู้อยู่ที่จิต You จะคิดถึง I บ้างไหมหนอ ถ้า You คิดถึง I, I จะรอ I love you นี้หนอ ฉันรักคุณ…
ความรัก
รักกันอยู่ขอบฟ้าเขาเขียว โทรศัพท์กริ๊งเดียวก็ถึงแล้ว ชังกันบ่แลเหลียวกันนา โทรศัพท์ไปหาก็บ่ยอมรับสาย
สมาคมตัว ม.
เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง เมื่อหม่นหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง
อารมณ์ศิลปิน
ศิลปินดีก็เพราะมีศิลปะ กองขยะมองให้ดีก็มีศิลป์ มองไม่เห็นก็ไม่เป็นศิลปิน แล้วจะถวิลร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง
เรื่องของขี้
ขี้เกียจเป็นแมลงวัน ขยันเป็นแมลงผึ้ง ขี้หึงเป็นแมลงป่อง ขี้ใส่กล่องเป็นแมลงสาบ ขี้เหม็นสาบคือคนไม่อาบน้ำ
ความอาย
อายครูบ่รู้วิชา อายภรรยาบ่มีบุตร ถ้าได้ครูมาเป็นภรรยา จะได้ทั้งวิชาและบุตร
รักนี้นิรันดร์
รักอะไรรักนานรักทน รักอะไรยืนยงทนไม่ไหว รักอะไรสุดฝืนกล้ำกลืนใจ รักนั้นไซร้คือรักแร้ของตัวเธอ
ถึงเสียที
ขับรถมาแสนไกลใจมุ่งหวัง คงสักครั้งต้องมีที่มุ่งหมาย จอดข้างทางที่เปลี่ยวแสนเดียวดาย โอ้…เกือบตาย ได้ฉี่เสียทีเรา
ตราบฟ้าดินสลาย
ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า Star ดับ The sun ลับ ขอบฟ้า สิ้นราศรี The moon ดับ สิ้นแสง แห่งราตรี But ตัว me ยัง love you อยู่ผู้เดียว
รักเธอจนวันตาย
I love you very much ตัดไม่ขาด Sweet heart จิตตรองเถิดน้องหญิง พี่รักน้อง more than anything But you ทิ้ง me แล้วมิแคล้ว Die
คนพาล - บัณฑิต
คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล คบหมอนวดปวดหายคลายกังวล คบผิดคนระวังน้อง…จะท้องโต
คนจริง…พูดจริง
พูดจริงทำจริงสิ่งดีล้น นับเป็นคนที่ดีมีคุณค่า พูดไม่จริงทำไม่จริงกลิ้งไปหา ย่อมเป็นหมาชัดชัด…สวัสดี
อย่ายอมแพ้
อย่าได้คิดร้องไห้เมื่อพ่ายแพ้ อย่าได้แคร์ชีวิตเมื่อผิดหวัง อย่าได้ง้อขอคืนดีคนที่ชัง อย่าได้หวังหมายปองคนสองใจ
หยุดท้อ
เลิกสร้างเพราะท้อแท้จึงแพ้พ่าย แม้เหนื่อยหน่ายเหนื่อยนักจงพักเสีย ตราบเมื่อกายและใจหายอ่อนเพลีย สูงก็เตี้ย ไกลก็ใกล้ ใช่ยากเย็น
รับได้เสมอ
เธอชมว่าฉันอวบอิ่มพอยิ้มได้ เธอชมว่าฉันสดใสไม่เคยขัด เธอชมว่าฉันเซ็กซี่ดีชะมัด เธอชมว่าฉันเซ็กจัด เดี๋ยวซัดโครม
สู้เพื่อลูก
ลูกจะเรียนลูกรู้แม่ต้องสู้ ลูกก็รู้ว่าแม่ยากจนขนาดไหน อนาคตยังอยู่อีกยาวไกล พรุ่งนี้ไปบอกครู…กูเลิกเรียน
ดีเพราะปาก(เลีย)
คนจะดีต้องดีอยู่ที่ปาก ยิ่งเลียมากยิ่งเลียดีมีสีสัน ใครจะด่าใครจะว่าช่างหัวมัน ขอให้ฉันได้เลียไม่เสียใจ
เพราะเราคู่กัน
Before จรดปากกาลงบน Peper I draw picture เธอเป็นท้องฟ้า And draw ตัวฉันนั้นเป็น star ดาวคู่ฟ้า ฉันคู่เธอ Perfect ดี
ฉันรักคุณ
I love you จริงๆ ไม่กลิ้งกลอก I no หลอกให้ you ฝันสลาย I love you จนกว่า I shall die แม้ I ตายก็ไม่วาย I love you
อาลัยอาวรณ์
เปิด Window โอ้ the moon กระจ่างฟ้า See star รายรอบขอบบุหลัน I did not see you มาหลายวัน ปล่อยให้ฉัน Sleeping อยู่เดียวดาย
อยากบอกเธอ
ตะโกนบอกเธอไป ไอ ซิ เต๊ะ ผมรักคุณ เฝ้าคอยลุ้นว่าคุณจะรักผมไหม แล้วเธอก็ตอบไป ฮ่วย…ข่อยเป็นลาว เว้าอิหยังฟังบ่ออก…
ตั้งใจหน่อย
กราบเบญจางค์วางใจไหว้ไตรรัตน์ น้อมนมัส กราบผู้ฟังทั้งใหม่เก่า จิตประหวัดใจประหวั่นใจสั่นเทา กราบกลางตักผู้ฟังสาว เพราะหนาวใจ
สรรพสิ่งล้วนอนิจจัง
สรรพสิ่งใดๆ ในโลกนี้ ล้วนแต่มีความผันเปลี่ยนเวียนแปรผัน มีสุขมีทุกข์คลุกเคล้ากัน อย่ายึดมั่น เพราะมันอนิจจัง …ทุกสรรพสิ่งอันสลอน On the groud This is round ตัวเราอย่ามาหลง Everything เป็นสิ่งไม่ยืนยง มันก็คงพังพิน in one day
โลกนี้คือละคร
อันโลกนี้คือละครแน่นอนนัก พึ่งประจักษ์ดุจสายน้ำลายไหล กาคู่กาหงส์คู่หงส์คงชื่นใจ รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา
ประเดี๋ยว…เดียว
ประเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วกะสะอึกนึกว่าหมา อันแหวนนี้ท่านได้แต่ใดมา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
ถอดรูป…เพื่องาม
บุญพระสังข์ครั้งนี้ได้ถอดเงาะ ช่างงามเหมาะเหลือร้ายคล้ายกับผี เขี้ยวเป็นเพชรเกล็ดเป็นนิลลิ้นไม่มี ธรณีนี่นี้เป็นพยาน…
ขอจบแค่นี้
จบเอยจบทีเพียงนี้ก่อน จำเอยจำจรอาวรณ์หา จากเอยจากไปใช่จากลา พบกันใหม่วันหน้าถ้านิมนต์
---------------------------
|