|
ppsan
|
 |
« on: 28 August 2024, 16:04:31 » |
|
"ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย" ของ สปัน เธียรประสิทธิ์ [6]
Vuttikorn Phavichitr
ผู้ดูแล · 20 มีนาคม 2017 ·
ย้อนเรื่องราวชีวิตจริงที่ยิ่งกว่านิยาย
สปัน เธียรประสิทธิ์ ตอนที่ ๖
..
..
ฉันและพี่ใหญ่เดินทางไปอังกฤษ โดยไปต่อเครื่องที่ การาจี ดามัสกัส และ ฮอลแลนด์ ใช้เวลาเดินทางทั้งหมด 3 วัน จึงถึงอังกฤษ พอถึงลอนดอนก็มีผู้ดูแลนักเรียนไทยและนักเรียนรุ่นแก่ อายุเลย 30 ขึ้นไป มารับกันหน้าสลอนและอาสามารับเราไปซื้อเสื้อกันหนาว พอขึ้นรถไฟใต้ดิน คนหนึ่งก็ฉวยโอกาสตอนรถแน่น มาทำอนาจารข้างหลังฉัน!!!!! เพิ่งมาถึงก็เริ่มจะไม่ปลอดภัยเสียแล้ว ฉันจึงต้องหลบเลี่ยงระวังตัวมากขึ้น
ยังจำคนที่โยนจดหมายรัก กันได้ไหม เขามาอยู่ก่อน 2 ปี เรายังจดหมายติดต่อกันอยู่ เมื่อเขารู้ว่าเรามาก็ดีใจมาก รีบมาหา แรกเจอกันก็ดีใจ แต่พอได้ใกล้ชิดกัน ก็รู้สึกว่า การพูดคุยของเขายังเด็กเหลือเกิน ไม่น่าจะเป็นแฟนได้ พอเขาชวนไปดูหนัง ฉันก็ปฏิเสธ ทำให้เขาโกรธมาก เลยจากไปโดยไม่อธิบายอะไร แต่วาเลนไทน์ทุกปี ฉันจะได้รับการ์ดจากเขา โดยไม่ใส่ชื่อและที่อยู่ แต่ถ้าดูที่แสตมป์ก็จะรู้ได้ว่ามาจากเมืองที่เขาอยู่ จึงรู้ว่าเป็นเขา
ฉันถูกส่งไปอยู่กับครอบครัวคนอังกฤษที่ Bex hill on sea เมื่อจบจากโรงเรียน Finishing Course ก็ย้ายเข้ามาลอนดอน เพื่อมาเรียนการออกแบบและตัดเย็บเสื้อผ้าได้เข้าเรียนที่ Paris Academy
ตอนเข้ามาแรกๆ มีชายไทย 2-3 คน เป็นคนมีชื่อดัง รวย มีเกียรติ มาชวนไปเดท แต่ไปเที่ยวกัน 2-3 หน เขาก็จากไปหมดเพราะพ่อสอนว่า
"ลูกเป็นคนสวย ต้องทำตัวหยิ่ง ไว้ตัว จึงจะมีค่า"
เราก็ทำตามพ่อสั่ง พอเข้าโรงละครเขาจะกุมมือเรา เราก็ชักมือออกทั้งๆที่ใจชอบ เขาคงนึกว่าเรารังเกียจ เขาเลยไม่ชวนอีก มีคนเป็นลูกฑูตชวนไปทานข้าว จะรับเลยก็ดูง่ายไป จึงปฏิเสธว่าติดธุระ นึกว่าเขาจะโทรมาตื้อ เปล่าเลยหายเงียบ จนกระทั่งมาคบกับคนที่เป็นนักเรียนของแม่บ้าน มียศเป็นนายเรือโท ไม่หล่อแต่พูดจาดี เขามาเรียนภาษาอังกฤษอาทิตย์ละ 1 วัน แม่บ้านอนุญาตให้พาไปไหนได้ อยู่มาวันหนึ่ง แม่บ้านบอกว่าจะไม่อยู่ 1 คืน คืนนั้นเขาก็กลับมา
เขาพยายามจะข่มขืนฉัน!!!!
ฉันวิ่งหนีเข้าครัวฟาดเขาด้วยแปรงทองเหลืองด้ามยาว เขายืนงงเพราะความเจ็บ ฉันคว้าเสื้อโค๊ทวิ่งออกไป รองเท้าก็ไม่ได้ใส่ เสื้อกระดุมตัวในขาดหมด หนาวก็หนาว
ฉันนึกได้ว่าเคยรู้จักทหารเรือเพื่อนของคนนี้ อยู่ไม่ไกล จึงเรียกแท็กซี่ไปหาเงินก็ไม่มี เมื่อเขาเห็นสภาพฉัน เขาตกใจมากพาฉันไปพักบ้านผู้ช่วยฑูตทหารเรือ รุ่งขึ้นที่บ้านฉันมีชุมนุมกันอยู่ ชายคนนั้นมาเจอฉันพอดี เขากินเหล้าเมามาฉุดฉัน เพื่อนเขาคนนั้นห้ามไว้เลยชกกันอุตลุด แล้วไปลือกันเสียๆหายๆว่า เกิดศึกชิงนาง แถมคนนั้นยังไปประจานว่า "เขาได้เราแล้ว" ฉันโกรธมาก ถ้าฉันได้กับเขาแล้ว จะหนีทำไม.......
ต่อมาพี่สาวฉันซึ่งมีแฟนแล้ว เขาพาชายคนหนึ่งมาแนะนำว่า รวย มีเกียรติ พ่อแม่มีชื่อเสียง เขาเข้ามาประกบ มาหาทุกวัน พาไปดูหนังดูละคร พี่สาวเขียนจดหมายไปบอกพ่อว่าได้เลือกแฟนให้เราแล้วพร้อมบอกคุณสมบัติ พ่อก็ตื่นเต้นดีใจ ฉันเรียนจบก่อนเขาหนึ่งปี ตอนฉันจะกลับเขามาส่ง ฉันเฉยๆไม่อาลัยอาวรณ์เขา จนน้องสาวฉันว่าฉันทำน่าเกลียด เหมือนดีใจที่จะจากเขามา
พ่อฉันทราบว่าพ่อแม่ผู้ชายใช้รถจากัวร์ เลยลงทุนซื้อรถอาร์ม-สตรอง ซิดเดอลีย์ ซึ่งแพงกว่าเพื่อให้เขาไม่ดูถูก ฉันเคยเจอพ่อแม่เขาแล้วที่อังกฤษ เขาหวังจะได้ฉันเป็นสะใภ้ เพราะเขารู้ว่าพ่อฉันรวย ใครเล่าจะรังเกียจ......
หนึ่งปีที่กลับมา ฉันได้ไปเยี่ยมพ่อแม่เขาในฐานะที่จะแต่งงานกับลูกชายเขา ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ในงานท่านผู้ใหญ่ที่มีชื่อเสียงต่างๆก็เชิญฉันไปเป็นเกียรติในงานเรียกว่าเป็นดาวเด่นในสังคมเมืองไทย สาวสวยจบการศึกษาจากอังกฤษ พ่อให้อาพาไปสั่งทำเครื่องเพชร ให้เลือกตามชอบใจ ฉันใส่ไปงานหรูหราทั้งเครื่องเพชรและเครื่องแต่งกาย ไปงานก็มีแต่คนสนใจ เปรียบประดุจเจ้าหญิง ฉันจึงถูกขนานนามว่า
" ดอกฟ้า "
แต่ใครจะนึกว่า ดอกฟ้าดอกนี้จะโดนเด็ดร่วงอย่างไม่มีชิ้นดีในเวลาต่อมา
นี่แหละชีวิตที่เหลือเชื่อ น้ำเน่ายิ่งกว่าในนิยาย
..
..
|
Author