อาลัย “ชรินทร์ นันทนาคร” จาก “ทาสเทวี” ถึง “หยาดเพชร” [1]

อาลัย “ชรินทร์ นันทนาคร” จาก “ทาสเทวี” ถึง “หยาดเพชร” [1]

ข่าวดังที่ช็อควงการบันเทิงในช่วงนี้ก็คือ การจากไปของศิลปินแห่งชาติ ชรินทร์ นันทนาคร (1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2476 – 20 สิงหาคม พ.ศ. 2567) ชื่อเล่น ฉึ่ง หรือ มัย เป็นนักร้อง นักแสดง ผู้กำกับภาพยนตร์ และผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ชาวไทย ได้รับการยกย่องจากคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติเป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (เพลงไทยสากล-ขับร้อง) ประจำปี พ.ศ. 2541 (ชื่อเดิมคือ บุญมัย งามเมือง เปลี่ยนเป็น "ชรินทร์" และนามสกุลพระราชทาน "นันทนาคร")

ชรินทร์ นันทนาคร ศิลปินแห่งชาติ นักร้องเพลงลูกกรุงที่ส่งเสียงกล่อมกรุง และกล่อมประเทศไทยมาไม่ตํ่ากว่า 70 ปี ได้จากไปอย่างสงบด้วยโรคชราในวัย 91 ปี หลังจากเข้ารักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลตำรวจอยู่ระยะหนึ่ง ได้ละทิ้งอดีตและตำนานเพลงแห่งความรักที่ลือลั่นสนั่นกรุงไว้ 2 เพลง คือ “ทาสเทวี” และ “หยาดเพชร”

วันนี้ ขอเล่าถึงตำนานเพลง “หยาดเพชร” และเพชรา ก่อน เพราะเพลง "ทาสเทวี" มีประวัติความเป็นมาเรื่องราวที่น่าสนใจมากจากคุณ(ยาย) สปัน เธียรประสิทธิ์ (ภรรยาคนแรก) ซึ่งยังมีชวิตอยู่ในปัจจุบัน และได้เขียนหนังสือ "ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย" เอาไว้ให้ได้ศึกษากัน อ่านสนุกมากและได้ความรู้เรื่องเก่าสมัยนั้นอีกด้วย

.

"หยาดเพชร" เป็นเพลงที่ ‘ชรินทร์ นันทนาคร’ ร้องขอความรักจาก ‘เพชรา เชาวราษฎร์’

เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า
หยาดเพชร เกล็ดแก้วแววฟ้า ร่วงมาจากฟ้าหรือไร

ถึงแม้เวลาจะผ่านไปเกือบ 60 ปี เพลง "หยาดเพชร" ก็ยังคงความเป็นอมตะด้วยดนตรีแห่งความเสน่หาออดอ้อน และเนื้อร้องที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรักอันหวานซึ้งของนักร้องเพลงไทยสากล ผู้มีลูกเอื้อนเป็นเอกลักษณ์อย่าง ‘ชรินทร์ นันทนาคร’ ที่ตั้งใจร้องจีบนางเอกนัยน์ตาหยาดน้ำผึ้ง ‘เพชรา เชาวราษฎร์’ ในภาพยนตร์เรื่อง ‘เงิน เงิน เงิน’ (2508)

โดยครู ‘ชาลี อินทรวิจิตร’ ผู้ประพันธ์เนื้อร้องเพลงนี้ (ครู ‘สมาน กาญจนะผลิน’ ประพันธ์ทำนอง) ได้เล่าว่า

“ผมบอกเขาว่า ร้องให้ดีนะ ร้องแล้วคงรู้ว่าผมหมายถึงใคร... จนในที่สุด ชรินทร์ก็สมหวังในชีวิตรัก”

ชรินทร์และเพชราได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันมากว่า 46 ปี นับตั้งแต่เข้าพิธีวิวาห์ในปี 2518 และถึงแม้เพชราจะต้องเข้าสู่ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต เนื่องจากดวงตาของเธอไม่อาจมองเห็นอะไรได้อีก ชรินทร์ก็ได้พิสูจน์ให้เพชราเห็นถึงรักแท้อันบริสุทธิ์ งดงาม และมั่นคงของเขาด้วยการดูแลเธออยู่ไม่ห่าง

เรียกได้ว่า นอกจากเพชราจะเป็นอัญมณีอันล้ำค่าที่สุดของชรินทร์ อีกนัยหนึ่ง เขาก็คือ ‘หยาดเพชร’ ที่ส่องประกายอยู่ในชีวิตของเพชรา ไม่ต่างจากเนื้อร้องท่อนสุดท้ายที่ครูชาลีประพันธ์ไว้ว่า

หยาดเพชรหยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ในความมืดมน..

.