นอกรอบกับน้อง pancake โดย ลวดหนาม (น้าป๋อง)

นอกรอบกับน้อง pancake โดย ลวดหนาม (น้าป๋อง)

น้องแพนเค้กติดต่อมาหาผม น้องอยากได้ภาพเพื่ออัพโปรไฟล์ ในคอนเซป bikini เดี่ยว
ผมตอบไปว่า ช่วงนี้มันหน้าหนาวนะ นู๋จะลงสระได้เหรอ ดีค่ะจะได้ไม่ต้องร้อน
ผมโยนคันเบ็ดทิ้ง แล้วรีบหาสถานที่ทันที และก็ได้รับความอนุเคราะห์จากลุงแป้น
นักถ่ายภาพอาวุโสและประธานเวปไซต์โคราชโฟโต้
ลุงแป้นเปิดทางให้เราได้มีโอกาสเข้าไปใช้สระว่ายน้ำของ โรงแรม ดุสิตปริ๊นเซส โคราช
และลุงแป้นยังร่วมถ่ายภาพกับผมด้วย แม้ลุงจะอายุเจ็ดสิบกว่า แต่ลุงก็ยังเดินถ่ายกับผมได้ครึ่งค่อนวัน
ขอบคุณลุงแป้นและเจ้าหน้าที่ของโรงแรมทุกๆท่านด้วยครับ

.

ผมพาน้องมาถึงสระว่ายน้ำของโรงแรมตอนสองโมงกว่าๆ
ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับการทานอาหารเช้าของแขกที่เข้ามาพักในโรงแรม และห้องอาหารก็อยู่ติดสระว่ายน้ำอีกด้วย
ดังนั้นทุกสายตา ต่างสาดส่องมาที่แบบของเรา

.

อย่าว่าแต่น้องเลยครับ ผมเป็นคนถ่ายแท้ๆ ยังรู้สึกอายเหมือนกัน เมื่อเห็นเราตกเป็นเป้าสายตาของหลายๆคน

.

เราใช้เวลาในการละลายพฤติกรรมระหว่างกันอยู่หลายนาทีครับ
ผมเองก็คงไม่กล้าสั่งให้น้องเปลี่ยนชุด ท่ามกลางเป้าสายตานับร้อยๆคู่แน่

.

ทริปนี้ผมใช้หนอนน้อย 600D เลนส์ 85 1.8 ตัวเดียวตลอดทั้งทริปขอรับ
ไม่ได้จับคันเบ็ดมาสามอาทิตย์แล้วครับน้าปาน มีงานถ่ายภาพทั้งสามอาทิตย์เลยขอรับ

.

เรายืดเส้นสายด้วยการแก้อายทีละนิดๆ แต่แขกชุดใหม่ของโรงแรมก็ลงมาอีกหนึ่งชุดใหญ่
ทุกสายตาต่างมองผ่านกระจกมาหาเรา ชนิดตาแทบไม่กะพริบ ลุงแป้นจึงสั่งเจ้าหน้าที่ให้ปิดผ้าม่านลง
แต่ก็มีแขกบางโต๊ะขอเปิดดูอีก และน้องก็เริ่มหายใจโล่งคอบ้างแล้ว

.

ผมจูงมือน้องมานั่งเพื่อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ลุงแป้นจึงพูดกับน้องว่า
อย่าสนใจสายตาของคนอื่น ไม่เช่นนั้นเราจะเสียสมาธิ เขามองดูเรา แสดงว่าเราสวยเด่น
ดังนั้นเราต้องแสดงบทให้เขาเห็นว่า เราเก่งด้วย ไม่ใช่สวยอย่างเดียว

.

แขกบางคนเมื่อเห็นเราถ่ายภาพกันอยู่ ก็ถือถ้วยกาแฟมานั่งดูซะงั้น
ลุงแป้นจึงบอกกับน้องว่าไม่ต้องแคร์สายตาของคนอื่น ให้มองหน้าลุงกับพี่ป๋องสองคนเท่านั้น

ลุงพูดถูกอ่ะ.

.

ผมไม่แน่ใจว่าถ้าดูเครื่องอื่น ใบนี้จะเสียหรือเปล่า เพราะภาพค่อนข้างเบลอ
แต่ผมมาปรับความคมชัดเพิ่ม ที่เครื่องผมภาพไม่เสียเพราะจอรุ่นโบราณ

.

แดดเริ่มโผล่ผ่านยอดตึกมาบ้างแล้ว ผมจึงพาน้องมาหลบอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งโดนแดดไม่มากนัก

.

แสงยังไม่แรงมากนัก ยังไม่ทำให้หน้าน้องลาย เราจึงถ่ายตามแสงกัน

.

ไม่นานนักแดดก็เริ่มสาดส่องทะลุยอดไม้มาโดนใบหน้า ผมจึงหยิบหมวกให้น้องใส่ เพื่อไม่ให้น้องแสบตา

.

ใบนี้ผมตั้งใช้ขาของลุงแป้นเป็นโฟร์กราวด์ ซึ่งอยู่ที่มุมซ้ายล่างของภาพ
แต่บังเอิญกางเกงของลุงสีทึบ จึงเห็นโฟกราวด์เพียงเล็กน้อย

.

oh oh น้าลวดไปด้วยคนครับ
สุดๆๆๆๆๆ ประทับใจมาก
หายใจไม่อิ่มเลย

ผมเองก็หายใจยังไม่อิ่มท้องเหมือนกันขอรับน้าhuak เพราะโดนเมียจามใส่มาสองวันแล้ว
วันแรกพี่แกหนีไปนอนห้องแม่ยายเฉยกุ่ย

.

แพนเค้กบอกกับผมว่าอยากได้ใบที่ผมถ่ายให้กีกี้เมื่อทริปที่ผ่านมา คือใบนี้ครับ

.

เบรคคคคค ยาวขอรับ
เมียเรียกกินข้าว ไม่ไปไม่ได้ เดี๋ยวหนีไปนอนห้องแม่ยายอีก
หนาวแบบนี้ไม่มีใครนอนข้าง ผมนอนมะหลับอ่ะ
ไปก่อน พรุ่งนี้ลงต่อขอรับ

.

ทักทายกันยามเช้ากันต่อขอรับ
ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะเวียนเข้ามาทักทายเป็นแรงใจ
อภัยให้ลวดหนามด้วยที่ไม่ได้ทักทายกันเป็นรายบุคคล เนื่องจากยังมีภาพเหลืออีกหลายใบ
จึงขออนุญาต ยืดเส้นสายกันต่อเลยก็แล้วกันอ่ะ

.

ผมเริ่มมองเห็นจุดบอด คือเสื้อว่ายน้ำที่น้องใส่มา ไซร์เล็กกว่าอกน้อง
ถ้าน้องยืดตัวเพียงหน่อยเดียว เสื้อจะถลกขึ้น มีหวังตาเป็นกุ้งยิงกัน
จึงบอกให้น้องใช้มือจิกร่องอกเอาไว้

.

เพื่อไม่ให้หวือหวาจนเกินไป ผมให้น้องใช้ผมบังอกไว้ข้างหนึ่ง
แล้วนั่งถ่ายใบนี้ ซึ่งอาจารย์เล็กเคยสอนไว้ว่า
ตำแหน่งที่ดีที่สุดของช่างภาพ จะต้องให้หน้าของเราอยู่ระหว่างสะดือของแบบ
จะทำให้แบบที่เราถ่าย สง่าและมีพลัง

.

หวาดดีน้าคอยดน ชัยภูมิหนาวอ่ะยังหนอ

***************************************************
โดยปกติผมจะเปิด Fไว้ที่ 2.0-2.8
แต่วันนี้ผมจะลองใช้ F1.8ให้คุ้ม ภาพทุกใบผมเปิดไว้ที่ 1.8ทั้งหมด
โดยให้กล้องคำนวณหา speed shutter เอง
ปรับ isoไว้ที่ 200-400
ใช้ค่าวัดแสงที่spot และถ่ายคร่อมทุกใบครับ

.

ภาพแรกๆผมไม่ค่อยชอบดูของกระทู้พี่ แต่ผมชอบภาพท้ายๆตลอดอะ
ไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่ฟิวล์ มันต่างกัน

ใบแรกๆยังอยู่ในช่วงของการละลายพฤติกรรมกันอยู่ขอรับน้าshito
เพราะแขกของโรงแรมมุงดูเราถ่ายภาพกันเป็นร้อยๆคน อย่าว่าแต่น้องเลย ผมคนถ่ายแท้ๆ ยังอายเหมือนกัน

.

ผ่านไปร่วมๆสองชั่วโมง แขกที่ห้องอาหารเริ่มบางตาบ้างแล้ว
ผมจึงให้น้องยืนถ่าย ในคอนเซปของเราทันที

.

ผมยืมชุดของแฟนมาให้น้องลองใส่สองชุด ชุดนี้แฟนผมซื้อมาตั้งแต่สมัยจีบกันใหม่ๆ
แต่ไม่กล้าใส่ถ่ายภาพ ได้ทีผมต้องหยิบออกมาใช้งานแล้วหละ
เผื่อศิรานีเข้ามาดูจะได้ซื้อมาให้อีก

.

สวยงามครับ....น้าครับน้องเขาไม่หนาวนีครับ
น้องเขาอยู่ใกล้ผมจึงไม่รู้สึกหนาวอ่ะน้องเบญ

****************************************************

บู๊ยยยยยย สุดๆเลยครับน้าลวดเซตนี้ ใช้โหมดวัดแสงเฉพาะจุดชุดนี้ดูมีพลังมากครับ โอ้ววว แม่เจ้า!
ขอบคุณอย่างเหลือหลายขอรับน้าซิวอ้าว

.

ใบนี้น้องกำลังสนใจกล้องของลุงแป้นที่ยืนอยู่ซ้ายมือของผม
ผมจึงเก็บกึ่งๆแคนดิทไว้หนึ่งใบ

.

เนื่องจากมุมที่น้องยืนอยู่เป็นมุมที่ต้องถ่ายย้อนแสง
ซึ่งเราอยากได้แสงลงที่เส้นผม ดังนั้นรีเฟลคสีเงินจึงถูกหยิบมาใช้เพื่อเปิดหน้า
โดยให้น้องอารท์ลูกชายของน้าหนอนคอยถือไว้ให้

.

เพื่อไม่ให้อกของแบบเรียบแบน ลุงแป้นได้กระซิบบอกน้องให้ประสานมือไขว้ข้างหน้า
แล้วบีบแขนเข้าหาตัว

.

หนาวจนเป็นปอดบวมเหรอน้อง
อ่ะน่ะ.รู้อีกว่าน้องเขาปอดบวมอ่ะ สงกะสัยเรียนแพทย์มา.อ่ะ

.

สายๆเริ่มมีแดดแล้วครับ ผมจูงแขนน้องมานั่งตรงบันไดขอบสระ
แล้วถ่ายย้อนแสง โดยมีรีเฟลคเปิดหน้าเช่นเดิม

.

เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นาทีนี้เองว่า น้องแพนเค้กเองก็ว่ายน้ำไม่เป็นเหมือนกันกับผม

.

พอใส่ชุดว่ายน้ำก็มีแขกของโรงแรมออกมาทำท่านั่งจิบกาแฟดูอยู่ห่างๆสามสี่คน
แต่นาทีนี้น้องบอกว่า นู๋ไม่อายแล้วค่ะ

.

ใบนี้ก็ถ่ายตอนที่น้องเขาสนใจกล้องอีกตัวของลุงแป้นครับ
ผ้าบัฟตกปลาของผม ก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ

.

น้องว่ายน้ำไม่เป็นจริงๆครับ
ขนาดผมดุให้ลงสระน้องก็ยังไม่กล้าลง

.

หลังจากที่โดนผมดุให้ลงสระ น้องก็ทรุดตัวนั่งลง
แล้วตีหน้าเศร้าเล่าความจริงว่า นู๋ไม่กลัวหนาวนะพี่ แต่นู๋กลัวน้ำจริงๆ

.

โอย!! เลือดกำเดาจะไหล

.....

เห็นน้องแช่อยู่ในน้ำนาน กลัวจะไม่สบาย จึงพาน้องขึ้นมาถ่ายข้างๆสระน้ำบ้าง

.

บริเวณนี้เป็นสวนดอกไม้ข้างสระน้ำ มีดอกเข็ม ดอกเฟื้องฟ้าและอีกนานาชนิด
ผมเลือกใช้ดอกเข็มเป็น FG ให้ภาพ

.

ข้างหลังน้องมีดอกเฟื้องฟ้าที่บานสวยมาก แต่เสียดายที่มีแม่บ้านกำลังพากันทำความสะอาดกันอยู่

.

สามใบข้างบนเราไม่ได้ใช้รีเฟลคเปิดหน้า ใบนี้เราใช้รีเฟลคช่วยครับ

.

แดดลงมากแล้วครับ เวลาก็ไกล้เที่ยงพอดี ดังนั้นเราต้องรีบแข่งกับเวลา
เพราะถ้าหากแสงลงตรงๆ ภาพจะไม่สวย

.

ที่จริงผมบอกให้น้องชิดเข้าไปในป่าพลับพลึงอีก เพื่อให้ใบพลับพลึงช่วงเซฟให้น้อง
แต่น้องหันมาถามผมว่ามีงูเขียวไหมพี่

.

น้องบอกว่านู๋ยังมีชุดว่ายน้ำสีเหลืองอีกหนึ่งชุด พี่เก็บภาพให้นู๋หน่อยนะ

.

ลุงแป้นคงหิวข้าว เพราะเวลาเที่ยงวันแล้ว จึงเดินไปสั่งข้าวที่ห้องอาหารให้พวกเรา
ผมกับน้องก็รู้สึกหิวเหมือนกัน เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีใครได้กินอาหารกันเลย

.

น้องหันหลังให้แดด โดยมีน้องอาร์ท ทำหน้าที่ถือรีเฟลดเพื่อเปิดหน้า
โดยที่ไม่มีใครปริปากสักคำว่าแดดร้อน

.

ใบนี้ผมถ่ายครึ่งตัว แต่ต้องการเก็บขนตาให้แบบ
จึงให้น้องหรี่ตามองที่หัวไหล่

.

ใบสุดท้ายได้ลมเป็นตัวช่วยเป่าเส้นผมให้แบบครับ ผมจับจังหวะ โดยการกดชัตเตอร์ไม่ยั้ง
แต่ชอบใบนี้มากกว่าใบอื่น

****************************************************
คงต้องลากันก่อน ขอบคุณเพื่อนๆและพี่ๆที่เข้ามาทักทาย
ขอบคุณน้องแพนเค้กที่มาเป็นแบบให้ ขอบคุณน้องอาร์ทที่อุตส่าห์ยืนกลางแดดช่วยถือรีเฟลค
ขอบคุณลุงแป้นสำหรับสถานที่และอาหารมื้อเที่ยงที่แสนอร่อย
ขอบคุณพนักงานของโรงแรมดุสิตปริ๊นเซส โคราช ที่ให้การต้อนพวกรับเราอย่างอบอุ่น
ขอบคุณเวปสยามฟิชชิ่งที่ให้ใช้พื้นที่ในการแบ่งปัน
แล้วพบกันใหม่ ไปก่อนเด้อ

.

.....
ขอขอบคุณ ภาพและเรื่องจาก... ลวดหนาม
http://www.siamfishing.com/board/view.php?tid=640619&onlyuserid=0&begin=0

.