แอบเมียไปหาน้องแพนเค้ก โดย ลวดหนาม (น้าป๋อง)

แอบเมียไปหาน้องแพนเค้ก โดย ลวดหนาม (น้าป๋อง)

สองสามวันก่อนผมโทรหาอาจารย์เล็กเพื่อขอคำปรึกษาในการถ่ายภาพ
และก็เช่นเคยครับ ทุกอย่างอาจารย์ไม่มีปิดพวกเรา
หลังวางสายจากอาจารย์ผมก็นึกคอนเซ็บทันที
วันนี้อากาศร้อนอบอ้าว ซึ่งต่างจากเมื่อสามสี่วันที่ผ่านมา
เริ่มมีแดดสาดส่องจากฟ้าลงมาบ้าง ปูปลาก็ไม่ได้ตก
โทรนัดน้องแพนเค้กดีกว่า
เมียด่าก็ยอม.เหว่ย

ชุดนี้ลองถ่ายให้อาจารย์ดูครับ ชุดต่อๆจะพยายามพัฒนาให้ดีกว่านี้ครับ
ชุดนี้ผมใช้ เลนส์ TAMRON 17-50 โนสั่นทั้งชุดขอรับ แต่เข้าใกล้นางแบบทีไร เป็นสั่นทุกที ..กรรม

ขอบคุณน้าหนอน เจ้าของอู่สยามเซอร์วิสที่ให้ใช้สถานที่ในการถ่ายภาพชุดนี้ครับ

.

คอนเซ็บวันนี้อยากถ่ายในอู่ จึงบากหน้าไปหาน้าหนอนเพื่อขอใช้สถานที่
และก็ได้รับความกรุณาจากเฒ่าแก่อู่อย่างดี
แพนเค้กรีบกระโดดขึ้นไปควบเบนซ์เป็นใบแรกขอรับ

.

ไม่มีอะไรดีเท่ารถลูกค้าที่เอามาซ่อมนี้แหละ
เมื่อเจ้าของอู่เป็นใจ มีหรือที่เราจะรอช้า

.

ถ่ายในอู่ไม่มีไฟช่วย อุปกรณ์ก็พื้นๆ เอาเท่าที่เราทำได้ก่อนขอรับ

.

ผมดูสีของภาพไม่ออก เพราะตาดันมาบอดสีตั้งแต่เกิด
จึงต้องให้น้องแพนเค้กเป็นคนเลือกพิกเจอร์สไตล์เสียเอง

.

ลองใช้แฟลชแยกดูบ้างครับ แต่ก็แรงเกินไป

.

ลองลดกำลังแฟลชดู 1สต๊อปครับ

.

ผมคุยกับอาจาย์เล็กทางสายเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ว่าผมอยากถ่ายภาพด้วยแฟลชแยก
อาจารย์ก็สอนทุกอย่าง เพื่อไม่เป็นการลืม ผมจึงรีบถ่ายซะเลย

.

หายาหม่องดมเล่นก่อนเด้อน้าdingdong

.

จัดให้เลยขอรับน้าAl3solute

.

ระหว่างที่ถ่ายก็มีน้องอาร์ทลูกชายของน้าหนอนและน้องอาร์มหลานชายของน้าหนอน มาคอยช่วยถือไฟให้
ถ้าไม่มีหนุ่มสองคนนี้ ลำบากผมแน่เลย

.

เรามาถึงอู่ของน้าหนอนก็เกือบสิบเอ็ดโมงแล้ว
ผมเป็นคนไม่กินข้าวเช้า แต่วันนี้เริ่มรูสึกหิว
เนื่องจากได้กลิ่นก๋วยเตี๋ยวหอมๆมาจากห้องครัวของซ้อไก่ แต่อีกใจก็อยากจะถ่ายภาพ

.

อากาศในอู่วันนี้ไม่เหมือนเมื่อสี่ห้าวันที่ผมเข้ามาหาน้าหนอน
วันนี้ร้อนอบอ้าวพอดู เจ้าของอู่ก็ใจดี๋ดี ยกพัดลมมาเปิดให้นางแบบ
ส่วนผม น้าหนอนบอกว่า ร้อนก็ช่างมัน..เฮ้อ ให้มันได้จังซี่..

.

เราพักเบรคกันครึ่งชั่วโมงเพื่อให้น้องเขาไปทานอาหาร
หลังจากเปลี่ยนชุดผมก็ชวนถ่ายต่อทันที

.

ลองปรับกล้องให้เป็นภาพซีเปียร์ดูบ้างครับ

.

อาจารย์เล็กเคยบอกกับพวกเราว่า ภาพถ่ายที่เราถ่ายๆกัน ไม่มีภาพเสีย
มีแต่จะสวยหรือไม่สวยเท่านั้นเอง ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยกดดัน สีจะสวยหรือไม่สวยผมดูบ่ออก
เพราะตาผมบอดสี ผมเล่นซีเปียร์จังซี่แหละ

.

รถทุกคันที่เข้ามาซ่อมที่นี่ ส่วนใหญ่เป็นรถที่เกิดอุบัติเหตุหนัก
ถ้านางแบบรู้ว่ารถที่เข้าฉากด้วย คว่ำตายหลายศพจะกล้าถ่ายหรือเปล่าหนอ

.

ระหว่างที่เราถ่ายภาพกัน เสียงเคาะตัวถังรถ จากช่างเคาะก็บรรเลงเพลงเคาะกันดังสนั่น
ผมจึงยืมฆ้อนให้นางแบบของเราลองเคาะดูบ้าง
เสียงเบ๊าเบา..เหว่ย

.

เคาะได้ไม่กี่ที นางแบบก็หันมาถามผมว่า รถเขาจะบุบไหมพี่
..แล้วกัน..

.

ไม่ต้องกลัวตัวถังบุบหรอกนู๋
เดี๋ยวน้าหนอนก็คงมาเก็บงานให้เอง เคาะแรงๆไปเลย

.

แพนเค้กบอกว่าไม่ไหวครับ เคาะจนเจ็บมือไม่เห็นมีอะไรเลย
ให้นู๋ทำอย่างอื่นเหอะ..แนะว่าซั่น

.

ภาพหลายๆใบที่คนถ่ายพยายามสื่อออกมาทั้งๆที่ไม่เหมาะ
ใบนี้ผมเห็นว่ากุงเกงของน้องสั้นเกินไป
จึงให้น้องดึงเสื้อลงมาข้างล่างแทนที่จะปล่อยไว้ข้างบนขอรับ

.

ระวังจะโดนแบนน่ะครับ ถ้า ผบ มาเห็น

รับรองไม่โดนขอรับน้า ลัคกี้ เพราะว่า ผมบ่มีทางให้เห็น

.

ลองเข้ามาถ่ายในห้องอบสีดูบ้างครับ
สปอร์ทไลท์ดวงละ 500วัตต์ 6 ดวง เท่ากับ 3000 วัตต์
ไม่มีอะไรมาซอร์ฟ ให้มันได้จังซี่
แร๊ง..แรง

.

เราได้มอเตอร์ไชค์ของน้องอาร์ท ลูกชายของน้าหนอนให้ผมยืมมาถ่าย
เล่นกับไฟอยู่ตั้งนานครับ โดยเริ่มจากเปิดทุกดวง แล้วค่อยๆไล่ปิดทีละดวง
ปิดตัวเองนะครับ..หลอดขาดดังโพล๊ะ

.

ถ้าคืนนี้ผมฝัน โทษน้าป๋องนะ
ยิ้ววว แบบนี้ผมก็ชิงฝันก่อนนะดิ

.

เราถ่ายใบนี้เป็นใบสุดท้ายก่อนที่จะไล่ปิดไฟทีละดวงๆ
จนเหลือดวงเดียว เพราะนางแบบหน้าด่าง

.

ว่านอน สอนก็ง๊ายง่าย ทั้งๆที่ร้อนจากไฟสปอร์ทไลท์
ผมบอกให้นอนทับถังน้ำมันรถ น้องเขาก็ยังทนได้

.

แพนเค้กคงบ่นผมในใจว่า ออกทริปถ่ายภาพกับพี่ลวดไม่เคยสบายเลย
ไม่จูงเข้าป่าก็ให้นู๋คลุกฝุ่น

.

เราไล่ปิดไฟจนเหลือสปอร์ทไลท์หนึ่งดวง
จากนั้นก็ให้น้องอาร์มใช้แผ่นรีเฟลคช่วยบังแสงให้

.

ฝุ่นสีที่พื้นเยอะมากครับแต่แพนเค้กนั่งอย่างสบาย เฉิบ

.

พอนั่งนานๆก็ไม่อยากจะลุกเสียนี่

.

โชคดีครับที่มีสองหนุ่มมาช่วยจับโน้นจับนี่
วันนี้ผมจึงเบาแรงไปเยอะเลย

.

น้องเขาคงร้อน เพราะห้องอบสี เป็นห้องที่สร้างมาเพื่อทำความร้อน
จึงแก้เชือกรองเท้าเพื่อระบายอากาศ

.

หลังจากคลายเชือกให้หลวมแล้ว ผมก็ชวนน้องเขาถ่ายกันต่อครับ

.

นางแบบที่ออกทริปถ่ายภาพกับผม
ผมมักจะให้เกียรติน้องๆเสมอ การถูกเนื้อถูกตัวเป็นสิ่งที่ไม่ควรอย่างยิ่ง
หากจำเป็นต้องถูกตัว ผมจะกล่าวขอโทษก่อนทุกครั้ง

.

เราถ่ายกันจนถึงสี่โมงเย็น ซึ่งผมต้องรีบไปส่งน้องเขากลับเวลาห้าโมง
ดูเหมือนแปร๊บเดียว ทำไมเวลามันเดินเร็วจัง..หว่า

.

ถ่ายไปถ่ายมาน้องเขาก็อ่อนแรงครับ คงร้อนนั่นเอง

.

งานเลี้ยงย่อมมีเลิกลาครับ
ขอบคุณน้องอาร์ท น้าหนอน ซ้อไก่ด้วยสำหรับสถานที่และก๋วยเตี๋ยวอร่อยๆ

.

ขอบคุณน้องอาร์ม หนุ่มที่ถือแผ่นรีเฟลคให้ด้วยครับ

.

และที่ขาดไม่ได้คือน้องแพนเค้กครับ
ขอบคุณที่ให้พี่แอบเมียไปหา โดนเมียด่าเมื่อไหร่พี่จะไปหาอีกนะ

.

ลาด้วยใบนี้ครับ ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะทักทาย
ขอบคุณสยามฟิชชิ่งที่ให้ใช้พื้นที่ครับ
ลาก่อนเด้อ

.....