[31] ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์ ตอนที่ 31 พระชนกฤๅษี เลี้ยงดูธิดาน้อย

[31] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน พระชนกฤๅษี เลี้ยงดูธิดาน้อย โดย กลม บางบาน

ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์ ตอนที่ 31 พระชนกฤๅษี เลี้ยงดูธิดาน้อย

.

กล่าวฝ่ายพระชนกฤๅษี เดิมทีเป็นเจ้าครองกรุงมิถิลา มีมเหสีนามว่านางรัตนมณี แต่ไม่มีโอรสและธิดาสืบสุริย์วงศ์ ได้บัญชามอบหมายให้มหาเสนาผู้ใหญ่เป็นผู้ดูแลบ้านเมืองและว่าราชการแทน แล้วพระองค์ก็ได้ออกบวชบำเพ็ญเพียรในป่า หวังจะบรรลุฌานสมาบัติ โดยมีเสนาโสม มาเป็นโยมคอยปรนนิบัติรับใช้

เมื่อพระชนกฤๅษี ออกมาอาบน้ำที่ท่าน้ำ เห็นผอบทองที่มีดอกบัวรองรับลอยนิ่งอยู่หน้าท่าน้ำ จึงลงไปในน้ำ นำผอบกลับขึ้นมา แล้วเปิดฝาผอบออก

แค่แรกเห็นทารกน้อยในผอบ พระชนกฤๅษีทราบได้ทันทีว่า ทารกนี้ต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการ เป็นหน่อเนื้อเชื้อไขวงศ์กษัตริย์ จึงตั้งใจจะชุบเลี้ยงเป็นธิดาบุญธรรม เพื่อสืบสุริย์วงศ์แห่งกรุงมิถิลาในภายหน้า คิดดั่งนั้นแล้วพระชนกฤๅษีจึ่งตั้งจิตอธิษฐานเปล่งวาจาว่า

...แม้นหากสืบไปภายหน้าทารกนี้มีบุญญาวาสนาเป็นผู้สำคัญ ขอให้บังเกิดน้ำนมไหลออกจากปลายนิ้วของพระองค์...

พลันเมื่อกล่าวสิ้นคำ ก็มีน้ำนมไหลออกจากปลายนิ้ว พระชนกฤๅษีให้ทารกน้อยได้ดูดกินต่างนมมารดา

.
บัดเดี๋ยวนิ้วเป็นน้ำนม          มีความชื่นชมสโมสร
ก็ให้องค์อัครราชบังอร          ดูดกรต่างถันธารา
แล้วจึ่งให้นายโสมนั้น          แบกผอบสุวรรณไปหน้า
ก็ประคองอุ้มองค์พระธิดา       กลับมายังที่ตำหนักไพร ฯ
.

พระชนกฤๅษีและเสนาโสม ก็ช่วยกันเลี้ยงดูทารกน้อยด้วยความรักความผูกพัน

.
   บัดนั้น          นายโสมโยมพระฤๅษี
ได้เป็นพี่เลี้ยงพระบุตรี          มีความรักใคร่พ้นไป
อาบน้ำป้อนข้าวบังอร          จะให้อนาทรก็หาไม่
ถึงยามจะนอนก็แกว่งไกว          ขลุกขลุ่ยอยู่ในศาลา ฯ
.

เมื่อเวลาผ่านไป พระชนกฤๅษีคิดขึ้นมาได้ว่า หากต้องเลี้ยงเด็กเช่นนี้ต่อไป และเป็นเด็กผู้หญิงด้วย จิตใจก็จะพะวงอยู่กับเรื่องนี้ซึ่งเป็นเรื่องทางโลก คงไม่สามารถบรรลุฌานสมาบัติในทางธรรมได้เป็นแน่ ครั้นจะเลิกบำเพ็ญเพียรกลับเข้าเมือง ก็เสียดายการบำเพ็ญเพียรที่ได้เริ่มต้นทำมาแล้ว จึงตัดสินพระทัยที่จะนำเอาทารกน้อยไปฝังดิน ฝากให้เทพยดาในป่าช่วยเลี้ยงดูให้ก่อน จึ่งรับสั่งให้เสนาขุดหลุมปรับแต่งให้งามภูมิฐาน ตรงลานใต้ต้นไทรใหญ่ซึ่งมีรุกขเทวดาเทพารักษ์สิงสถิตอยู่

.
มาถึงชายป่าแนวทุ่ง           เป็นหว่างวุ้งมีต้นไทรใหญ่
ให้วางผอบสุวรรณไว้       ยังใต้ร่มรุกขฉายา
ที่นี้แลมีเทเวศร์       ทรงศักดาเดชแกล้วกล้า
จะฝากพระราชธิดา        ให้ช่วยรักษาเยาวมาลย์
จึ่งสั่งนายโสมให้ขุดหลุม        ใต้พุ่มพระไทรไพศาล
ทุบปราบราบรื่นรองกระดาน       ภูมิฐานลึกกว้างเสมอกัน ฯ
.

พระชนกฤๅษีจึ่งได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า

...แม้นหากธิดาน้อยองค์นี้มีบุญญาธิการ ต่อไปภายหน้าจะได้ร่วมเศวตฉัตรกับองค์จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ผู้จักช่วยปกปักรักษาโลกมนุษย์ให้สุขสงบร่มเย็น ขอให้ดอกบัวทิพย์ ผุดขึ้นมาจากพื้นปฐพี มารองรับผอบของธิดาองค์น้อยนี้ด้วยเถิด...

.
   เมื่อนั้น        พระมหาดาบสพรตกล้า
ครั้นหลุมสำเร็จดั่งจินดา       จึ่งตั้งสัตยาวาที
แม้นนางจะได้ร่วมเศวตฉัตร        กับองค์จักรพรรดิเฉลิมศรี
จรรโลงโลกาประชาชี       ธาตรีเป็นสุขสถาวร
จงบันดาลดวงทิพย์ปทุมมาศ       อันโอภาสด้วยกลิ่นเกสร
ผุดขึ้นมาในดินดอน        รับผอบบังอรด้วยบุญญา ฯ
.

แล้วก็บังเกิดดอกบัวกลีบเบ่งบานงามโสภา ผุดขึ้นมากลางหลุม ดั่งคำอธิษฐานนั้น พระชนกฤๅษีจึงสั่งให้เสนาโสมฝังกลบผอบและปรับแต่งผิวพื้นให้ราบเรียบ เสร็จแล้วก็ชวนกันกลับอาศรม ฝ่ายเหล่ารุกขเทวดาทวยเทพเจ้าป่าเจ้าเขา หมู่เหล่าเทพยดานางฟ้าทั้งปวง ก็พร้อมใจกันมาเฝ้าขับกล่อมถนอมดูแลพระลักษมีในร่างของธิดาน้อยอย่างมิคลาดคลา

.