[24] ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์ ตอนที่ 24 สุครีพถูกขับ

[24] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน สุครีพถูกขับ โดย กลม บางบาน

ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์ ตอนที่ 24 สุครีพถูกขับ

.

ทุกคนในเมืองขีดขินไม่รู้จะทำอย่างไรกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ...พาลีผู้ที่แพ้ไม่เป็น ถูกควายป่าฆ่าตาย...

เสนาลิงมารวมตัวกันที่ท้องพระโรง สุครีพนั่งน้ำตาคลอเบ้าอยู่ที่เชิงบันไดพระแท่นโดยไม่รู้จะทำอย่างไรดี ได้แต่คิด คิดว่า...เราจะต้องปกครองขีดขินให้ร่มเย็น พี่พาลีจะต้องไม่ผิดหวังในตัวเรา เราทำตามที่พี่ขอแล้วคือปิดปากถ้ำไม่ให้ทรพีออกมา เราจะดูแลขีดขินจนองคตโต แล้วจะมอบบันลังก์คืนหลานรักของเรา...

พอพิจารณาอย่างถี่ถ้วนพร้อมทำตนให้เข้มแข็งเพื่อส่วนรวม สุครีพจึงรวมรวมความกล้า ประกาศก้องท้องพระโรง

...ทุกคนจงฟัง เราสุครีพ... อุปราชแห่งขีดขินกำลังจะประกาศต่อว่า "........"

ทันใดนั้น พญาพาลีได้เดินเข้ามาในท้องพระโรง

...เจ้าน้องชั่วสุครีพ ข้ายังไม่ตาย คงเสียใจหละสิ เจ้าบังอาจปิดปากถ้ำหวังให้ข้านอนตายกะเจ้าทรพีใช่มั้ย ทรพีมันฆ่าพ่อเพราะปมด้อยของมัน แต่สุครีพจะฆ่าพี่เพราะอยากเป็นใหญ่...

...เจ้าลิงชั่ว นี่แกจะกบฎพี่ใช่ไหม ทำไมถึงเป็นคน(ลิง)แบบนี้ เสียแรงที่พี่หลงรักและไว้ใจมาตลอด...เจ้าจะยึดบัลลังก์ของข้าใช่มั้ย...

.
เหม่เหม่ดูกรไอ้ทรยศ      มึงมาคิดคดต่อเชษฐา
ตัวกูไม่ม้วยมรณา      เอ็งปิดคูหาเสียว่าไร
เสียทีเป็นน้องร่วมครรภ์      สุริย์วงศ์เทวัญสูงใหญ่
จะเลี้ยงไว้ก็เครื่องเคืองใจ      เร่งไปเสียจากพระบุรี
.

พญาพาลีผลักอกสุครีพแล้วถีบซ้ำ

...ท่านพี่ ข้าไม่มีเจตนาจะทำร้ายท่าน ข้าเข้าใจว่าท่านพี่โดนทรพีฆ่าตาย เลยปิด.... ยังไม่ทันพูดจบ เท้าอันทรงพลังก็ถีบเข้าที่ปลายคางสุครีพ

...เจ้าน้องชั่ว เจ้าคงแค้นใจข้าเรื่องนางดาราหละสิ เจ้าคงเก็บความแค้นเอาไว้นาน จงออกไปก่อนที่พี่จะฆ่าเจ้า ออกไปจากขีดขินไปให้พ้น เราจะไม่ร่วมวงศ์กันต่อไป ทุกคนจงฟัง...

...จากนี้ไป อย่ามีใครเอ่ยถึงชื่อลิงสีแดงตัวนี้อีก ถ้าใครฝ่าฝืนเจ้าจะถูกเฉดหัวไปเช่นมัน... พาลีประกาศเนรเทศ แถมตัดพี่ตัดน้องกับสุครีพอย่างไม่ฟังข้อแก้ตัว

.
เหม่เหม่ดูดู๋ไอ้ทรลักษณ์      มาเจรจาเยื้องยักแก้ไข
แม้นว่าชีวันกูบรรลัย      ก็จะได้เป็นใหญ่ในธานี
หากคิดจะปิดนินทา      จึ่งแสร้งโศกาว่ารักพี่
ตัวเอ็งกับกูในวันนี้      ขาดวงศ์พงศ์พีพี่น้องกัน
เร่งไปเสียจากเวียงชัย      หาไม่ชีวาจะอาสัญ
ว่าพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน      แกว่งพระขรรค์ออกไล่รอนราญ
.

สุครีฟกราบลาพาลีครั้งสุดท้าย ราชาแห่งลิงเมินหน้าหนี สุครีพคลานสี่ขาออกจากท้องพระโรงอย่างลิงสามัญ ถึงแม้มงกุฎเครื่องทรงยังครบครันอยู่ แต่ราศีแห่งอุปราชขีดขินได้หมดไปพร้อมคำประกาศของพาลี

องคตที่ยังเด็กนักไม่สามารถฝืนยืนเฉยโดยไม่ทำอะไร ...อาเรา ออกไปก่อนเถอะ รอพ่อข้าเย็นกว่านี้แล้วค่อยมาขมาท่านนะ...

องคตให้กำลังใจอาที่สุดรัก รองจากบิดาได้เท่านี้จริงๆ หลังจากพ่อพาแม่ใหม่เป็นนางฟ้าชื่อดารามาอยู่ขีดขิน พ่อก็ไม่สนใจองคตอีกเลย ก็มีแต่ท่านอาสุครีพและพี่หนุมานนี่แหละที่พาไปโน่นมานี่ คอยควบคุมการเรียนอักษร เรียนอาวุธ พี่หนุมานออกไปผจญภัยในป่านานที่จะกลับมา แล้วตอนนี้อาก็ถูกขับ จากนี้ไปองคตคงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว

สุครีพเดินออกจากเมืองอย่างไม่สบตาใคร

...ครู่ที่ผ่านมา ข้าคืออุปราชแห่งขีดขิน แต่เพียงการเข้าใจผิด ข้าต้องหมดทุกอย่าง พี่ไม่รักข้าก็ไม่ว่า แต่ควรฟังเหตุผลก่อนว่าข้าจะฆ่าพี่เพื่ออะไร แล้วจากนี้ไปข้าจะไปอยู่ที่แห่งใด...

สุครีพออกจากเมืองเข้าป่า ตรงสู่หน้าผาตระหง่าน นั่งตัดพ้อชีวิตกับดวงอาทิตย์ผู้เป็นพ่อผู้ที่กำลังจะลับขอบฟ้า

...พ่อ พ่อให่ข้าเกิดมาติดตามพี่ ช่วยเหลือพี่พาลี พ่อและองค์อินทร์กำหนดจุดจบของลูกแบบนี้ด้วยรึเปล่า พระอาทิตย์ผู้บิดาบอกข้าที...ขณะนี้ขีดขินมีแต่ความเศร้าที่ใครๆก็อยากลืม ต้องลืมวานรที่ชื่อสุครีพ...

จากนั้นสุครีพก็เดินร้องไห้ไปเรื่อยๆ ไปจนถึงป่าที่หนุมานมาถือศีลบำเพ็ญตบะอยู่ หนุมานเมื่อเห็นสุครีพร้องไห้มา ก็ตกใจ จึงร้องถามว่า

...ท่านน้าสุครีพ ท่านเป็นอะไร ช่วยเล่าให้ข้าฟังหน่อย...

สุครีพจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้หนุมานฟัง แล้วก็เตือนหนุมานว่า

...ถ้าเจ้ากลับไปที่เมืองขีดขิน ต้องระวังตัวหน่อยนะ อย่าคิดว่าเป็นญาติแล้วพาลีจะโอ๋นะ ถ้าเจ้าทำอะไรผิด พาลีก็ลงโทษเหมือนกัน เหมือนน้านี่แหละ...

...น้าคงไม่กลับเมืองขีดขินอีกแล้ว คงต้องถือศีลบำเพ็ญพรตอยู่ที่นี่กับเจ้าแหละ...

เมื่อหนุมานได้ยินเรื่องราวทั้งหมด ก็เลยตัดสินใจว่า

...เออ ข้าก็ไม่กลับเหมือนกัน ข้าก็ถือศีลอยู่กับน้าแหละ ข้าไม่กลับไปให้น้าพาลีไล่ฆ่าหรอก ให้เขาอยู่ในเมืองนั่นไปแหละดี...

สองน้า-หลาน จึงอาศัยอยู่ในป่าตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...

.