|
ppsan
|
 |
« on: 27 September 2023, 20:43:03 » |
|
[22] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน ทรพีฆ่าทรพา โดย กลม บางบาน
ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์
ตอนที่ 22 ทรพีฆ่าทรพา
.
มาจะกล่าวบทไป ถึงทรพีใจหาญ
เทวารักษามาช้านาน ในถํ้าสุรกานต์พรายพรรณ
เหมือนได้กินนมมารดร มีกำลังฤทธิรอนแข็งขัน
จำเริญวัยใหญ่ขึ้นทุกวัน ก็เที่ยวสัญจรออกมา
.
ทรพี อาศัยอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง มีเหล่าเทวดาดูแลรักษาตั้งแต่เล็กจนโต ทรพีค่อยเติบโตขึ้นมาทุกวัน มีเทวดาสิงสถิตที่เขา 2 ข้าง และขาทั้ง 4 รวมทั้งหมด 6 องค์ ทรพีจึงเป็นควายที่มีฤทธิ์ มีพลังวิเศษมากกว่าควายทั่วไป แต่ไม่มีพ่อแม่อบรมเลี้ยงดู จึงไม่รู้ผิดชอบชั่วดี (ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน) จำได้แต่เรื่องที่แม่บอกไว้เมื่อยังเล็ก ก่อนที่จะทิ้งไปว่า ต้องหนีมาคลอดลูกที่นี่ เพราะไม่อย่างนั้นพ่อจะฆ่า ดังนั้น ทรพีจึงมีความแค้นพ่อฝังใจ ต้องการจะแก้แค้นพ่อของตน
.
ลองเชิงเริงร้องคะนองไพร ไล่เลี้ยวเที่ยวขวิดหินผา
ตามสะกดบทจรทรพา วัดรอยบาทาบิดาดู
เห็นเท้าเติบใหญ่คล้ายคลึง ก้ำกึ่งพอจะตอบต่อสู้
หมายเขมันจะเป็นศัตรู วันนี้ตัวกูกับบิดา
จะได้ลองฤทธิ์ขวิดกัน ประจัญดูกำลังให้หนักหนา
คิดแล้วแอบพุ่มซุ่มกายา จับกลิ่นกินหญ้าอยู่ริมธาร
.
ทรพีจึงเดินออกไปนอกถ้ำ เพื่อไปดูว่า ทรพาพ่อของตนเดินทิ้งรอยเท้าไว้ที่ไหนบ้าง เพื่อวัดรอยเท้ากับของพ่อทุกวัน (เป็นที่มาของสำนวนไทยคำว่า "วัดรอยเท้า") จนวันหนึ่งทรพีวัดรอยเท้าได้เท่ากับของพ่อแล้ว รอยเท้าเท่า เราก็น่าจะสู้กับพ่อได้แล้ว ทรพีจึงไปซุ่มกินน้ำอยู่ที่ลำธารแห่งหนึ่ง ที่ทรพาจะต้องมากินน้ำที่นี่
จนกระทั่งทรพาเดินผ่านมา จึงกระโดดออกไปขวางหน้าไว้ แล้วตะโกนบอกทรพาว่า
...แก ไอ้ควายทรพา แกใช่ไหมเป็นควายที่ชอบฆ่าลูกตัวเอง ทำให้ทารกที่เป็นผู้บริสุทธิ์ต้องตายไปมากมาย แกรู้ไหม ฉันนี่แหละเป็นลูกของแก...
...หา แกเป็นลูกของฉันหรือ แล้วแกต้องการอะไร...
...ข้าเป็นลูกของแกที่รอดมาได้จากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของแก วันนี้ข้าจะมาฆ่าเจ้าตามคำทำนาย...
เมื่อทรพาได้ยินเช่นนั้น ก็โกรธมาก
...ชะช้า ไอ้ควายปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แกคิดจะมาสู้กับข้าหรอ ได้เลย...
แล้วทั้งคู่ก็เข้าต่อสู้กันเป็นพัลวัน ปรากฎว่า ทรพาโดนทรพีขวิดตายคาที่
ครั้นมีชัยต่อพ่อของตนแล้ว ทรพีก็ย่ามใจและปรี่เข้ายังฝูงเมียของพ่อ...
.
ครั้นว่ามีชัยแก่บิดร กาสรชื่นเริงเกษมศรี
ลองเชิงเบิ่งมาด้วยยินดี ยังที่ฝูงนางบริวาร ฯ
.
ตระหลบจบกลิ่นถวิลสัตว์ กำหนัดในความสงสาร
รื่นเริงบันเทิงเบิกบาน ร่านร่ายร่วมรักกามกล
ขวิดไขว่ไล่เลี้ยวโลมเลีย สัพยอกหยอกเมียสับสน
ยกหูชูหางเริงรน วิ่งเลี้ยวเวียนวนสำราญใจ
.
หลังจากที่ฆ่าพ่อตายแล้ว ทรพีก็เลยกลายมาเป็นควายจ่าฝูงตัวใหม่ ท่ามกลางนางควายทั้ง 5,000 ตัวของทรพา ซึ่งอยู่ดีๆก็มีเมียเยอะแยะมากมาย เริงร่าอย่างมีความสุขกับนางควายอย่างเมามัน อยู่เป็นระยะเวลาหนึ่ง หลังจากนั้น อารมณ์ติดสัด ช่วงที่กำลังคึกคะนอง กำลังเป็นควายหนุ่มเต็มที่ จึงทนงตนว่า แม้แต่พ่อฉันยังฆ่ามาแล้วเลย ไร้เทียมทาน ในโลกนี้ไม่มีใครปราบฉันได้ ฉันจะไปท้าสู้รบกับทุกคน ฉันจะเป็นเจ้าโลกใบนี้
ทรพีจึงไปที่ป่าหิมพานต์ ไปเจอภูเขาจึงเอาเขาตัวเองขวิดภูเขา จนล้มลง แล้วร้องท้าทายว่า
...เฮ้ย เทวดาที่รักษาป่าอยู่ตรงนี้ ถ้าแน่จริงก็มาสู้กับข้าซิวะ ข้าคือทรพีผู้ชนะทุกอย่าง...
เหล่าเทวดาที่สถิตอยู่ ณ ป่าแห่งนั้น ก็คิดว่า ให้ฉันไปสู้กับควายเนี่ยนะ อะไรกันวะ ถ้าสู้แล้วจะคุ้มตรงไหน ถ้าชนะก็ชนะแค่ควายได้เท่านั้น แต่ถ้าแพ้ขึ้นมา ฉันนี่ควายเลยหละ ควายชัดๆ อย่างนี้ไม่เข้าไปแลกให้เปลืองตัวหรอก โง่นี่หว่า...
ดังนั้น เทวดาที่ดูแลรักษาป่าเขา จึงร้องบอกไปว่า
...เฮ้ย ทรพี ข้ามันอ่อนด้อยนัก ไม่สมควรเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้าหรอก ให้ไปสู้กับคนที่เก่งกว่าข้าดีกว่า อยู่ที่นู่น โน่นๆๆ มันมีเบญจคีรี ภูเขา 5 ลูก เทวดาตรงนั้นเก่ง ไปสู้กันตรงนั้นก็แล้วกันนะ อย่ามายุ่งอะไรกับข้าเลย...
ทรพีจึงวิ่งตรงไปยังภูเขาแห่งนั้น แล้วร้องตะโกนท้าเหมือนเดิมว่า
...เฮ้ย เทวดา คิดว่าตัวเองเก่งหรือ มาสู้กับข้าหรือป่าว ข้าทรพีนะเฟ้ย...
เหล่าเทวดาทั้งหลายก็คิดเหมือนกันว่า สู้กับควาย ใครจะไปสู้ ไม่เอาหรอก จึงบอกไปว่า
...ทรพีเอ้ย ข้าสู้เจ้าไม่ได้หรอก ถ้าจะสู้นะ ให้ไปสู้กับ จ้าวสมุทรซิ จ้าวสมุทรคนที่ดูแลน้ำ ดูแลทะเลน่ะ เขามีพลังเยอะมาก ไปสู้กับเขาเถอะ อย่ามาสู้กับข้าเลย ปล่อยข้าไปเถอะนะ...
ดังนั้น ทรพีจึงวิ่งไปยังมหาสมุทร เอาเขาขวิดทะเล ขวิดน้ำ แล้วร้องท้าว่า
...เฮ้ย จ้าวสมุทร ข้าคือทรพี ถ้าแน่จิงก็ออกมาสู้กับข้าหน่อยซิ...
แล้วก็เหมือนเดิม จ้าวสมุทรก็เหมือนกับเทวดาที่ผ่านมา
...โอ้ย ทรพี ข้าเป็นแค่จ้าวแห่งสมุทร จะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับเจ้า...แล้วชี้ไปบนฟ้าข้างหน้า
...โน่น ๆ ๆ... ถ้าเจ้าเก่งจริงก็ไปที่เขาไกรลาส ไปสู้กับพระอิศวรผู้ยิ่งใหญ่แห่งโลกใบนี้... (โห..ท่านจ้าวฯ เล่นโบ้ยไปถึงพระอิศวรเลยรึไง555..)
.
|
Author