[17] ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์ ตอนที่ 17 ทศกัณฐ์ถอดดวงใจ

[17] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน ทศกัณฐ์ถอดดวงใจ โดย กลม บางบาน

ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์

ตอนที่ 17 ทศกัณฐ์ถอดดวงใจ
.

10 ปีต่อมา...

พาลีฝากให้นางดาราเลี้ยงองคต ซึ่งนางก็รักเหมือนเป็นลูกของนางเอง จนกระทั่งองคตอายุสิบขวบ พาลีก็พาไปทำพิธีอาบน้ำองคตที่แม่น้ำยมุนา ในวันฤกษ์ดี พาลีจึงจัดปะรำพิธีอย่างยิ่งใหญ่ ให้กั้นข่ายเพชรในแม่น้ำบริเวณพิธีสรงน้ำนั้น โดยให้องคตลงไปอาบน้ำในแม่น้ำ (คล้ายกับพิธีโกนจุกของไทย) เพื่อประกาศว่าเด็กโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ให้สมกับเป็นรัชทายาทแห่งเมืองขีดขิน

ฝ่ายทศกัณฐ์ รู้ข่าวนี้ก็แค้นใจ และต้องการล้างแค้น เพราะองคตเป็นลูกนางมณโฑที่เกิดจากศัตรู เปรียบเสมือน หนามยอกอก เป็นเสี้ยนหนามในใจ ต้องกำจัดมันให้ได้ จึงเหาะมาที่แม่น้ำยมุนา แล้วแปลงเป็นปูใหญ่คลานไปซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำ กะว่าเมื่อองคตลงมาอาบน้ำก็จะใช้ก้ามปูยักษ์หนีบกลางลำตัวให้ขาดไปเลย แต่ทหารวานรค้นเจอปูใหญ่เสียก่อน ดูท่าทางกิริยาน่าสงสัยว่าจะเป็นผู้ก่อการร้ายจึงไล่จับ แต่สู้ฤทธิ์ปูใหญ่ไม่ได้ ก็หนีมาฟ้องพาลี

พาลีจึงแผลงฤทธิ์ไปจับปูทศกัณฐ์มาได้ ลากขึ้นมาบนบก และผูกมัดไว้แน่นหนา แล้วให้บรรดาเหล่าทหารวานรพากันไปยืนรุมด่า เยาะเย้ยต่างๆนานาให้เจ็บช้ำใจเล่น

...เฮ้ย ไอ้สิบหัว ไอ้ยี่สิบมือ คราวที่แล้วก็แพ้พญาพาลีไปครั้งหนึ่งแล้วยังไม่เข็ด ไม่เข็ดใช่ไหม ยังมาก่อเรื่องใหม่อีก ก็มีแต่แพ้ แพ้ และแพ้ น่าสงสารจิงจริ๊งไอ้ยักติดเบ็ด 555...

...น่าสมเพชเนาะ เป็นถึงกษัตริย์ยักษ์เมืองลงกาผู้ยิ่งใหญ่ เป็นอันธพาลรังแกเขาไปทั่วสามโลก เลวร้ายยิ่งกว่ากำนันนกซะอีก(จุ๊ๆ ขอโทด ไม่พูด)...

...เสียดายว่ะ ดูซิ เป็นถึงกษัตริย์เมืองลงกา อู้หู้วว อ่อนน่ะ ไหนเขาบอกว่าเจ้าเมืองลงกาเป็นเชื้อสายวงศ์พรหมไง ทำไมอ่อนห้ดจังเลย ดันมาแพ้วานรได้ล่ะ...

เหล่าทหารวานรก็ด่าไป เยาะเย้ยไปต่างๆนานา จนเหนื่อย ทศกัณฐ์เองก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ไหนได้แล้ว (ก็ตั้ง 10 หน้า มันยิ่งอายมากกว่าเป็น 10 เท่าของคนอื่น) อย่างนี้รู้ไปถึงไหน ต้องอายเขาไปถึงนั่นทีเดียว

ส่วนฝ่ายพาลีก็ไปจัดพิธีอาบน้ำสรงสนานอันเป็นพิธีสิริมงคลให้องคตจนเสร็จเรียบร้อย พาลีก็กลับมาดูทศกัณฐ์อีกครั้ง

...ไง ทศกัณฐ์ คราวที่แล้วน่ะแพ้ไปครั้งหนึ่งแล้วยังไม่เข็ดอีกหรอ ข้าอุตส่าห์เอาเมียคืนให้เพราะอาจารย์ขอไว้ ยังมาทำซ่าอีก คราวนี้ไม่ปล่อยไปแล้วนะ...

พาลีจึงจัดการทำโทษทศกัณฐ์ โดยการผูกมัดให้แน่นหนา แล้วก็เรียกองคตมาบอกว่า

...องคตลูกพ่อ ดูนี่ซิ พ่อจับสัตว์เลี้ยงมาให้ลูกเล่นเป็นของขวัญ ลูกชอบเล่นพวกสัตว์ต่างๆใช่ไหม ชอบเอาเชือกผูกปู แล้วก็เดินลากไปลากมา เนี่ยเห็นไอ้ยักษ์ตัวนี้ไหม มันชอบเป็นปูน่ะลูก ให้เอาเชือกผูกมันแล้วจูงมันเดินเล่นเลยลูก...

ดังนั้น ทศกัณฐ์ก็เลยกลายเป็นของเล่นขององคต ซึ่งอายุเพียง 10 ขวบเท่านั้น โดยให้องคตผูกเชือกแล้วก็จูงลากเล่นเป็นที่สนุกสนาน เบิกบานสำราญใจ ถึง 7 วัน (ตอนองคตเป็นทูตของพระรามไปเจรจาขอคืนนางสีดาที่กรุงลงกา ยังโพนทนาเรื่องนี้ให้ทศกัณฐ์อับอายแก่เหล่าขุนนางยักษ์ในท้องพระโรง จนทศกัณฐ์ต้องสั่งฆ่าองคต แต่ผลจะเป็นอย่างไร...ไปติดตามที่เล่ามาแล้ว เองนะครับ)

องคตมีของเล่นแบบนี้ เอาเป็นว่า เป็นสัตว์เลี้ยงก็แล้วกัน ก็ต้องมีการให้อาหารปะทังชีวิตแก่สัตว์เลี้ยงด้วย (มิฉะนั้นจะเข้าข่ายทรมานสัตว์ ซึ่งผิดกฎหมาย) อาหารที่องคตเอามาให้ทศกัณฐ์นั้น โอ้โห..ช่างน่าเจ็บช้ำน้ำใจของคนที่เป็นระดับกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงลงกา เป็นยิ่งนัก เพราะว่าองคตเอาข้าวที่เหลือเดนจากเหล่านางกำนัลให้ทศกัณฐ์กิน (นางกำนัลกินอาหารเหลือแล้วเอามาเทรวมๆกันนั่นแหละ) องคตก็ไปหยิบข้าวนั้นมาปั้นเป็นก้อนๆ ยื่นให้แล้วบอกว่า

...อะ ทศกัณฐ์กินสิ นี่เราให้อาหารนายแล้วนะ... แล้วก็ไม่ได้ให้เยอะด้วยนะ เพราะถ้าให้เยอะเดี๋ยวมีแรง เดี๋ยวจะหนีไปได้ ก็เลยให้แค่วันละ ปั้นเดียว (น่าสงสารทศกัณฐ์นะ ตัวออกใหญ่โต แต่ได้กินข้าว วันละปั้น แล้วก็เป็นข้าวเหลือเดนนางกำนัลอีกต่างหากด้วย)

องคตก็เลี้ยงทศกัณฐ์แล้วลากเล่นอย่างนี้มาถึง 7 วัน จนร่างกายบอบช้ำ แทบสิ้นแรงคลาน จนพาลีเกิดนึกสงสารที่จับทศกัณฐ์มาทรมานตั้ง 7 วันแล้ว ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว ถือว่าทำบุญทำทาน ปล่อยปูปล่อยปลา ปล่อยสัตว์ไปก็แล้วกัน เราปล่อยทศกัณฐ์ งานนี้ก็น่าจะได้บุญเยอะอยู่นะ แล้วพาลีจึงแก้มัดและปล่อยตัวไป

เฮ้อออ...จะสงสาร รึสมน้ำหน้าดีหว่า...แพ้เขารอบนึงแล้ว ยังไม่สำนึก หวนมาให้เขาย่ำยีอีกเป็นคำรบสอง

.

ด้วยความอับอาย บวกกับความแค้นใจที่โดนหยาม เพราะแพ้พาลีถึง 2 ครั้งแบบไม่เหลือศักดิ์ศรีความเป็นกษัตริย์ยักษ์ผู้ยิ่งใหญ่เลย ทศกัณฐ์จึงไปหาพระฤๅษีโคบุตร ขอให้ช่วยถอดดวงใจให้ ใครฆ่าก็ไม่ตาย โดยไปทำพิธีกันที่ภูเขานิลคีรี ถึง 9 ปี 9 เดือน 9 วัน ทศกัณฐ์ก็ถอดดวงใจของตัวเองออกจากร่างได้ และได้นำดวงใจนั้นรักษาไว้ ณ ภูเขานี้ (ต้องให้ดวงใจและร่างกายอยู่ห่างไกลกัน ถ้าอยู่ใกล้กัน ดวงใจมันก็จะพยายามเข้าร่าง) จึงให้พระฤๅษีโคบุตรเก็บรักษาไว้

นี่นับว่าเป็นสุดยอดวิชาของ การเปลี่ยนหัวใจ ต้นแบบของการแพทย์สมัยใหม่ ในการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ !!!

.