[4] ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์ ตอนที่ 4 ท้าวอัชบาลปราบยักษ์อสุรพรหม

[4] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน ท้าวอัชบาลปราบยักษ์อสุรพรหม โดย กลม บางบาน

ปฐมบทแห่งรามเกียรติ์ ตอนที่ 4

ตอนที่ 4.1 ท้าวอัชบาลปราบยักษ์อสุรพรหม

.

หลังจากท้าวสหบดีพรหมสร้างกรุงลงกา ประทานให้ท้าวธาดาพรหม (น้องชายของท้าวมาลีวัคคพรหม) ลงไปปกครอง ชื่อว่า จตุรพักตร์ มีลูกเป็นอสูร (ยักษ์) ชื่อ “ลัสเตียน” ขณะที่ทางฝั่งกรุงศรีอยุธยาท้าวอโนมาตันสวรรคต “อัชบาล” ซึ่งเป็นโอรสก็ขึ้นครองกรุงศรีอยุธยาสืบมา

.
ในขณะนั้น มียักษ์นิสัยพาลตนหนึ่งชื่ออสุรพรหม (หรือ อสุรพักตร์) อาศัยอยู่บริเวณเนินเขาจักรวาล (เขาพระสุเมรุ) มีความทะเยอทะยานอยากเป็นใหญ่ในสามโลก จึงเพียรพยายามบูชาพระอิศวร (พอจะเดาได้ไหมว่า มันจะเกิดอะไรขึ้น) เพราะอสุรพรหมได้บำเพ็ญตบะ เพื่อขอพรจากพระอิศวร ซึ่งพระอิศวรก็เสด็จลงมาหา ตามสเต็ป เป๊ะ ๆ - ไม่เข็ดไม่จำนะท่าน เพิ่งจะมีปัญหากับหิรัญตยักษ์ไปหยกๆ เฮ้อ..พี่นี้ มีแต่ให้

พระอิศวรเมื่อลงมา ก็ถามว่า...อ่ะ อสุรพรหม อยากได้อะไรหรือ...

อสุรพรหมก็อธิบายไป ประมาณว่า...เนี่ย ข้าบูชาพระอิศวรมาตั้งนานแล้ว ไม่เคยได้อะไรเลย จึงอยากได้พรบ้าง...

คุยกันไปมา ไม่รู้คุยกันอีท่าไหน สุดท้าย อสุรพรหม ก็เลยได้คฑาเพชรมาหนึ่งอัน แล้วได้แถมพรมา 1 ข้อ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพระอิศวรให้มาได้ยังไง

พรข้อนั้นบอกว่า ขอให้อสุรพรหม รบไม่แพ้ใครเลย สู้กับใครก็ไม่แพ้ (ไม่มีเงื่อนไขด้วยนะ) โอยยย...พระศิวะจ๋า อันนี้ฉันว่ายุ่งนะนายจ๋า...

พอให้พรเสร็จ อสุรพรหมก็เดินทางกลับอย่างสบายใจเฉิบไปเลย

เมื่ออสุรพรหมกลับไปแล้ว ปรากฏว่า มีพรหมอีกองค์หนึ่ง ชื่อว่า ท้าวมาลีวัคคพรหม (พี่ชายของธาดาพรหมหรือจตุรพักตร์) นั่งอยู่ในที่นั้นด้วย แล้วก็เป็นตัวละครที่มีสติมากที่สุดในเรื่องนี้ เมื่อได้ยินแบบนั้น ก็ตกใจมาก

...เฮ้ย!พระองค์...ท่านให้พรแบบนั้นได้ยังไง ให้พรให้ไม่แพ้ใครในโลก...

...อสุรพรหม มันเป็นยักษ์อันธพาล นิสัยไม่ดี การที่พระองค์มอบคทาเพชร และพรวิเศษให้แก่มันไปนั้น จะสร้างความเดือดร้อนไปทั่ว...

...แล้วอสูรเนี่ยนะ โอ้โห ตามสเต็ปเลย เดี๋ยวมันลงไปเนี่ย มันไปอาละวาดละ ท่านรอดูได้เลย อีกไม่กี่นาที...

...ไม่ได้ ๆ ท่านต้องหาทางแก้ไว้ก่อน..เอางี้มั้ย จำท้าวอโนมาตันได้หรือเปล่า ทายาทของพระนารายณ์ที่ท่านให้ลงไปปกครองกรุงอยุธยาน่ะ ตอนนี้ตายไปแล้ว มีลูกอยู่คนหนึ่งชื่อว่า ท้าวอัชบาล ปกครองเมืองแทนอยู่ เอางี้ละกัน ท่านช่วยหาอาวุธ หาพรอะไรซักอย่างให้ท้าวอัชบาลไว้ เผื่ออสุรพรหมมันอาละวาด จะได้ให้ท้าวอัชบาลไปปราบได้ ไม่งั้นในโลกใบนี้ไม่มีใครปราบได้เลยนะ... (โลกถึงจุดจบแน่)

พระอิศวรได้ฟังดังนั้น ก็แบบสตั้นไป1วิ...เอ้อ! เออๆ จริงด้วย ฉันทำไรลงไปเนี่ย...

...อะ อะ เอางี้ละกัน ฉันจะเสกพระขรรค์เพชรให้เล่มหนึ่งละกัน ท่านมาลีวัคคพรหมเอาพระขรรค์นี้ลงไปให้ท้าวอัชบาล แล้วก็เอาพรของเราไปให้ท้าวอัชบาลด้วย บอกว่า ...ขอให้ท้าวอัชบาล ไม่แพ้ใครเลยบนโลก แล้วก็ขอให้ชนะอสุรพรหมด้วย...

ก็ให้พรทับกันไปประมาณนี้ เป็นข้อยกเว้นไปเลย (แก้ความผิดพลาดของตัวเองที่แท้ทรู 555..) ซึ่งก็ถือว่าเป็นโชคดีที่ท้าวอัชบาลเป็นทายาทของพระนารายณ์ แล้วก็เป็นคนดี ถ้าเป็นคนไม่ดี เดี๋ยวพระอิศวรก็คงต้องไปหาคนที่ 3 คนที่ 4 แล้วก็ให้พรให้ชนะท้าวอัชบาล ให้ชนะ ๆ ๆ เป็นทอดๆไป ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปเพื่ออะไร แต่เอาเป็นว่า พระอิศวรก็ประทานพรไปแบบนี้

ฝ่ายท้าวมาลีวัคคพรหม เมื่อรับพระขรรค์ รับพรนี้แล้ว ก็เหาะลงไป เป็นเหมือนบุรุษไปรษณีย์ เหาะลงไปหาท้าวอัชบาลที่กรุงศรีอยุธยา แล้วบอกกล่าวว่า

...เฮ้นาย! สวัสดี..เราเนี่ยนะเป็นผู้ส่งสารจากพระอิศวร เอาพรมาให้นาย โดยมีภารกิจให้ทำคือ ถ้าสมมติว่า อสุรพรหมมันอาละวาด นายต้องเป็นคนปราบนะ...
แล้วกำชับกำชาพูดคุยกันในเรื่องต่างๆ เป็นอย่างดี ทำให้ทั้งสองคนสนิทกัน แล้วก็สาบานเป็นเพื่อนรักกัน ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

.
เวลาผ่านไปไม่นาน คิดว่าเกิดอะไรขึ้นครับ ใช่! เดาได้ไม่ยากเลยเนาะ

อสุรพรหมที่ได้รับพรไปนั้น คิดกำเริบอยากจะเป็นใหญ่กว่าผู้ใดทั่วทั้งสิบทิศ สามโลก อาละวาด ก่อกวน ฤๅษี เทวดา ไปทั่ว ทำให้วุ่นวายกันไปทั้งโลกและสวรรค์ แต่ยังโชคดี ที่พวกเหล่าเทวดาต่างรู้ข่าวอยู่ก่อนแล้วแหละว่า พระอิศวรได้ประทานพระขรรค์ให้ท้าวอัชบาลไว้ปราบอสุรพรหม โดยถ้าเกิดมีเรื่องเมื่อไร ให้ไปหาท้าวอัชบาล (ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมอสุรพรหมถึงไม่ได้ข่าวนี้ ไม่รู้อยู่คนเดียวในโลก)

เหล่าฤๅษี เทวดา จึงไปยังกรุงศรีอยุธยา ไปฟ้องท้าวอัชบาล ให้ช่วยไปปราบ

ตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ท้าวอัชบาลก็เลยออกเดินทางไปปราบอสุรพรหม ไปถึงก็มีการท้าทายกันต่างๆ นานา

อสุรพรหมก็เชิดใส่...เชอะ! มนุษย์ จะมาปราบฉันเหรอ ฉันได้พรมานะว่าให้ชนะทุกคนในโลก...

.
เอ็งเป็นแต่เพียงมนุษย์น้อย    เปรียบดังหิ่งห้อยกะจิริด
หรือจะมาแข่งแสงพระอาทิตย์     ชีวิตจะม้วยไม่พริบตา
.

ท้าวอัชบาลก็คงอารมณ์ประมาณนั้น...เชอะ! ยักษ์ ไม่รู้ซะแล้ว ฉันน่ะได้พรให้ปราบแก ว้อย!...

.
ตัวมึงดั่งหนึ่งมฤคา        กูคือพญาราชสีห์
ทรงนามอัชบาลธิบดี    ผ่านบุรีอยุธยาสุธาธาร

ฤาษีเทวาสุราลัย    เชิญกูให้มาสังหาร
เพราะมึงประพฤติใจพาล    ขุนมารจะม้วยชีวัน
.

ว่าแล้วก็มีการต่อสู้กัน สู้กันไปมา ท้าวอัชบาลก็ใช้พระขรรค์ฟันคฑาของอสุรพรหมขาดเป็น 2 ท่อน

.
หลังจากปราบอสุรพรหมเสร็จเรียบร้อยแล้ว ท้าวอัชบาลก็ตัดหัวอสุรพรหมติดกลับเมืองมาด้วย เป็น Souvenir ของฝาก แล้วเอาหัวไปปักไว้ในสวนที่เมืองอโยธยา แล้วสาปไว้ว่า...อะ อสุรพรหม ขอให้หัวแก เฝ้าสวนเมืองฉันไปเรื่อยๆละกัน...

ด้วยวาจาสิทธิ์ของท้าวอัชบาล หัวของอสุรพรหมก็เลยเฝ้าสวนกรุงอยุธยาตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา

.

ท้าวอัชบาลปราบยักษ์อสุรพรหม

.

ท้าวมาลีวราช