User Info
Welcome,
Guest
. Please
login
or
register
.
23 December 2024, 07:58:21
1 Hour
1 Day
1 Week
1 Month
Forever
Login with username, password and session length
Search:
Advanced search
News
ท่านสมาชิกสามารถเปลี่ยนรูปแบบ (Theme) ได้อีกหลายแบบ
เชิญทดลองโดยคลิกที่ลิงค์ข้างล่าง ได้เลยครับ
http://www.smilesiam.net/index.php/topic,3170.msg4713.html
Forum Stats
26,618
Posts in
12,929
Topics by
70
Members
Latest Member:
KAN
Smile Siam มาร่วมกันคืน "สยามเมืองยิ้ม" กลับสู่บ้านเรากันนะครับ ...
|
ภาพประทับใจ
|
ผนังเก่าเล่าเรื่อง
(Moderator:
ผนังเก่าเล่าเรื่อง
) |
[32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
0 Members and 1 Guest are viewing this topic.
« previous
next »
Pages:
[
1
]
Author
Topic: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน (Read 499 times)
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
[32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
on:
29 April 2023, 09:49:40 »
[32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
29 เมษายน 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (1)
-ดำริแผนจองถนนสู่ลงกา
และแล้วก็เข้าสู่ฉากสำคัญอีกฉากในรามเกียรติ์นั่นคือ ตอน หนุมานจองถนน ...
พระรามเรียกเหล่าเสนาวานร ทหารลิงน้อยใหญ่มาประชุม
...เราจะต้องยกทัพไปลงกาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ลงกาทวีปนั้นเป็นเกาะ ท่านทั้งหลายโปรดช่วยกันคิดอ่านว่าเราจะนำกองทัพไปเหยียบลงกาได้อย่างไร...
พญาลิงผู้มีฤทธิ์ ต่างออกความเห็นกันอย่างไม่ได้ศัพท์ บางตัวบอกว่าให้โน้มเขาพระสุเมรุมาทอดผ่านทะเลเป็นถนน บ้างเสนอตัวให้พญาลิงแปลงกายให้มีขนาดใหญ่โตเพื่อทอดเป็นสะพานต่อๆกันไปจนถึงเมืองยักษ์ บางพวกบอกว่าน่าจะช่วยกันวิดน้ำทะเลให้แห้งแล้วเดินทัพไปลงกา
หลังจากประชุมเครียดกันอยู่หลายวัน พิเภกก็เสนอว่า...ถ้าดูจากพละกำลังของบรรดาพลวานรของพระองค์แล้ว การไปขนหินมาถมถนนจากฝั่งเราข้ามไปยังฝั่งลงกาน่าจะเป็นไปได้ แม้จะดูจะอลังการงานสร้างไปสักหน่อย...
สุดท้ายพระรามขอความเห็นจากชมพูวราชผู้ได้ชื่อว่าเป็นลิงตัวแรกของโลก มีอายุยืนนานเท่าโลก ประสบการณ์จึงมีอยู่มากมาย และเป็นวานรบ้าพลังอยู่แล้ว จึงตอบว่า...
...การจะเสด็จเดินทัพหลวงสู่ลงกา พระองค์จะต้องให้ชาวโลกกล่าวขานสืบไปอย่างสมพระเกียรติ ข้าเห็นควรให้ทหารขนหินมาถมเป็นทาง เพื่อทอดเป็นสะพานสู่เกาะลงกา แล้วชนรุ่นหลังจะได้เห็นทางศิลานั้นไปชั่วกัปกัลป์...
พระรามจึงเอ่ยปากถาม...แล้วใครจะเป็นคนรับหน้าที่ Project manager ในการถมถนนคราวนี้...
หนุมานยกมือคนแรก ตามด้วยนิลพัทยกมือตามมาติดๆ
ถ้ายังจำกันได้นะครับ...ไอ้ลิงสองตัวนี่ ไม่ค่อยจะถูกชะตากันมาตั้งแต่ตอนที่ หนุมาน แอบลอบเข้าไปเมืองชมพู ไปลักพาตัวท้าวมหาชมพูขณะกำลังนอนหลับปุ๋ยไปพบพระรามกลางดึก ซึ่งในตอนนั้น นิลพัท ผู้เป็นหลานท้าวมหาชมพู รับหน้าที่ดูแลรักษาความสงบเรียบร้อยภายในเมืองชมพู ฉะนั้นการที่หนุมานบังอาจลอบเข้าเมือง มาขโมยจับตัวเจ้าเมืองไปอย่างลอยนวล มันถือว่าเป็นการเหยียบหน้ากันสุดๆ
นิลพัทจึงเก็บความหมั่นไส้ แค้นหนุมานภายในใจมาตลอด
และที่ผ่านมา พระราม ก็ชอบใช้หนุมานไปทำนู้นทีนี่ที ผลงานเข้าตามั่ง ไม่เข้าตามั่ง แต่ก็มีผลงานอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่ตัวเองได้รับมอบหมายให้ดูแลเฉพาะทัพวานรจากเมืองชมพูเท่านั้น ยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจอะไรเด่นๆเลย ทั้งๆที่นิลพัทมั่นใจเต็มเปี่ยมว่า ถ้าวัดกันตัวต่อตัว ไม่แพ้ไอ้ลิงเผือกนี่แน่
นิลพัทและหนุมานจึงเสมือนเป็นแบล๊กสไปเดอร์ และสไปเดอร์แมนคู่กัน
มาคราวนี้ได้โอกาสแสดงผลงาน นิลพัท เลยไม่ยอมให้ หนุมาน ได้โชว์เดี่ยวอีกต่อไป
ทั้งคู่ต่างพยายามนำเสนอว่าตัวเองมีความเหมาะสมในการเป็น Project manager งานนี้ จนกลายเป็นแย่งกันโชว์ผลงาน แย่งกันโชว์ความดีความชอบ พระรามได้ฟังก็มึนไปหมด ไม่รู้จะให้ใครรับผิดชอบดี เพราะต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมกัน
ในที่สุด พระราม ก็ต้องหาทางลงด้วยการให้ สุครีพ นั่นแหละ รับภาระเป็น Project manager ไป โดยให้ หนุมาน รับภาระในการคุมทัพวานรเมืองขีดขิน ส่วนนิลพัทรับภาระในการคุมทัพวานรเมืองชมพู
การบริหารจัดการโครงการ ให้สุครีพ ไปแบ่งงานกันเอง
ที่ประชุมเห็นชอบตามนี้ เป็นอันปิดประชุม
แม้ที่ประชุมจะเลิกไปแล้ว แต่ลิงเผือก และ ลิงนิลกาฬ ก็ยังมองหน้า เขม่นหางตาดิ๊กๆๆ กัดฟันกรอดๆ พร้อมจะใส่กันอยู่ตลอดเวลา จนสุครีพและองคต ต้องมาคอยแยกให้ทั้งคู่เดินไปคนละทาง
พระรามเริ่มเจอเรื่องปวดหัวตั้งแต่ยังไม่ทันจะรบกับทศกัณฐ์แล้ว...
(Project Manager หรือ ผู้จัดการโครงการ คือตำแหน่งที่มีหน้าที่จัดการโครงการ ซึ่งรวมถึง การวางแผน การดำเนิน การตรวจสอบ การควบคุม และการปิดโครงการ ผู้จัดการโครงการมีหน้าที่รับผิดชอบในโครงการทั้งหมด ตั้งแต่การตั้งเป้าหมาย การบริหารบุคลากรในโครงการ การดูแลทรัพยากร และการทำให้โครงการประสบความสำเร็จ)
.
จองถนน
หนุมาน-นิลพัท (คู่กัด)
.
จองถนน
หนุมาน-นิลพัท
.
หนุมาน
.
นิลพัท
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:25:19 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #1 on:
29 April 2023, 09:51:13 »
29 เมษายน 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (2)
-สุครีพแบ่งงานให้หนุมานและนิลพัท
สุครีพเรียกทั้งหนุมานผู้ดูแลทัพเมืองขีดขิน และนิลพัทผู้ดูแลทัพเมืองชมพู มาประชุมว่าจะแบ่งงานกันทำยังไงดี
ทั้งคู่แม้จะนั่งประชุมในที่เดียวกัน แต่ก็เขม่นกันตลอดเวลา จนสุครีพก็ปวดหัว
สุครีพตัดสินใจแบ่งงานให้ทั้งคู่แยกกันไปทำเลย เพราะขืนให้ทำร่วมกัน มันต้องหาเรื่องฟัดกันแน่ๆ
...นิลพัทเจ้าจงคุมพลจากเมืองชมพู หนุมานเจ้าจงคุมไพร่พลจากขีดขิน เริ่มจากวันนี้นิลพัทไปหาหิน แล้วหนุมานคอยรับเพื่อเรียงหินถมทะเลเป็นถนนให้มีความมั่นคงและแข็งแรง ทั้งสองกองทัพจะต้องสลับหน้าที่กันทุกวัน เจ้าขุนกระบี่ทั้งสองอย่ารอช้า เริ่มงานทันที...
ทั้งคู่น้อมรับคำสั่ง พร้อมแยกย้ายกันไปทำงาน...
นิลพัทเรียกรวมพลวานรจากเมืองชมพูไปสกัดหินจากภูเขาในป่าหิมพานต์ ใช้แรงหอบศิลาแต่ละก้อนเหาะมาส่งให้ทหารขีดขินวางเรียงจนเป็นทาง วันต่อมาหนุมานต้องเป็นผู้หาหินและนิลพัทเป็นผู้ทำทางแทน สลับกันไปทุกวัน
แต่ก่อนจะเริ่มวางหินลงน้ำ หนุมานจะต้องนำนางสวาหะ(แม่)ผู้ที่ตอนนี้เป็นศิลา มาถมลงทะเลเป็นก้อนแรกก่อน เพื่อให้แม่จะได้หมดทุกข์จากคำสาปของยาย...
(การแบ่งพลวานรสองเมืองออกเป็นสองฝ่ายดังนี้ เป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้นิลพัทและหนุมานเกิดการประลองฝีมือกัน และแบ่งกันเป็นฝักเป็นฝ่าย)
.
สุครีพ
.
หนุมาน
.
นิลพัท
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:26:16 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #2 on:
29 April 2023, 09:51:55 »
30 เมษายน 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (3)
-หนุมานทะเลาะกับนิลพัท-1-
สุครีพจัดการแบ่งหน้าที่แยกให้หนุมานและนิลพัท ต่างคนต่างไปดำเนินการเพื่อจะได้ไม่มาฟัดกันเอง
นิลพัทพาไพร่พลไปสกัดเอาหินที่เขาหิมพานต์ โดยให้พลวานรที่สามารถเหาะได้เป็นผู้แบกหินไปส่งให้พวกหนุมานทำการถมทะเล
นิลพัทเป็นผู้นำพลวานรเหาะไปหาหนุมาน โดยแบกหินก้อนใหญ่โตมหึมาทั้งสองมือสองเท้าเหาะนำหน้าขบวน
พอไปถึงยังที่หนุมานกำลังรอก้อนหินจะถมทะเล นิลพัทก็คิดแผนกวนโอ๊ยหนุมานขึ้นได้อย่างนึง เลยตะโกนไปว่า...
...เฮ้ย ไอ้ลิงเผือก รับก้อนหินทั้งหมดนี่ไปเร็วๆ กรูหนักจะแย่อยู่แล้ว...
หนุมานพอแหงนหน้าขึ้นไปเห็นก็สะดุ้งโหยง พร้อมตะโกนว่า...
...เฮ้ย ไอ้ลิงมืด อย่าเพิ่งโยนลงมานะเฟร้ย มรึงจะขนหินมาทำไมเยอะแยะขนาดนั้น ถ้าจะโยนก็ค่อยๆโยนลงมาทีละก้อนนะ ไอ้มืด! ...
นิลพัทได้ยินหนุมานตะโกน...คำก็มืด สองคำก็มืด พาลให้รมณ์ยิ่ง บ่ จอยส์...เลยทุ่มหินทั้งหมดใส่ลงไปหาหนุมาน ลิงเผือกเลยต้องกางตำรารับกันแทบไม่ทัน และแม้จะรับได้ แต่ก็เล่นเอาฟกช้ำดำเขียวไปทั้งตัว เท่านั้นยังไม่พอ นิลพัทก็สั่งให้บรรดาลูกหาบพากันทุ่มหินที่แบกอยู่ลงไปหาหนุมานและพรรคพวกอย่างเมามัน ทำเอาวานรลูกหาบของหนุมานหัวร้างข้างแตกกันไปตามๆกันๆ
นิลพัทเห็นดังนั้นก็ชอบใจ ที่ได้ระบายความแค้นเสียที
หนุมานที่สะบักสะบอมจากพายุหิน ก็รีบเดินปรี่ไปหาสุครีพ พร้อมกับบอกสุครีพให้รีบสลับหน้าที่กันเลย(ไม่ต้องรอสลับวันแล้ว) โดยตัวเองจะขอไปขนก้อนหินเอง และให้ไอ้ลิงมืดไปถมทะเลแทน
นิลพัทแม้รู้ทั้งรู้ว่า หนุมาน คงต้องวางแผนแก้แค้นแน่ๆ แต่ด้วยความทรนง ไม่เกรงกลัวหนุมาน และคิดว่าหนุมานคงไม่มีน้ำยาอะไร จึงรับปากง่ายๆ
ว่าแล้วหนุมานก็รีบพาพรรคพวกไปที่เขาหิมพานต์ ให้ช่วยกันสกัดหินก้อนโตๆออกมาเร็วๆ หลังจากนั้นหนุมานก็นำทีมแบกหินแบบเดียวกับนิลพัท เด๊ะๆ...ต่างกันตรงที่หนุมานจัดเต็มกว่า โดยหนุมานเนรมิตกายให้ใหญ่โต แบกหินก้อนมหึมาทั้งสองมือ สองเท้า เท่านั้นไม่พอยังใช้ขนทุกเส้นมัดรวมกับก้อนหินอีกเป็นพันๆก้อน แล้วค่อยๆ ปุเลงๆ เหาะมาหานิลพัท
นิลพัทพอแหงนหน้าเจอะกับหนุมาน ก็พลันให้ตกใจ ร้องเจี๊ยกกก..ดังลั่น.
...เฮ้ย! ตอนกรูทำ กรูทุ่มหินใส่แค่ 4 ก้อน แต่นี่มรึงเล่นแบกหลังแอ่นมาเป็นพันๆก้อน แล้วใครมันจะไปรับไหวฟร่ะ ไอ้ลิงเผือก...
หนุมานได้ฟังลิงดำพูดยังงั้นก็ฉุนขาด ไม่สนใจอะไรแล้ว...แหม แหม..ทีเอ็งข้ายังไม่ว่า ทีข้าเอ็งจะมาโวย...ว่าแล้วก็ทุ่มหินทั้งหมดใส่นิลพัท ราวกับเป็นพายุหิน
ฝ่ายนิลพัทรับได้ไม่หมด ตกเกลื่อนตามถนนเต็มไปหมด พร้อมกับโดนพายุหินอัดเข้าไปจนหน้าตาปูดโปน...เมื่อนิลพัทรับไม่ทัน ไม่รู้จะรับยังไงได้หมด เลยใช้ทั้งมือทั้งเท้าช่วยรับก้อนหินที่ประดังกันลงมาจากฟ้า
หนุมานเห็นว่านิลพัทใช้เท้ารับก้อนหิน จึงโกรธมาก
...นี่ไอ้ลิงดำ ตอนเอ็งโยนภูเขาหนักมาให้ กรูก็รับด้วยมือทุกก้อน แต่พอถึงเวลากรูโยนหินให้มรึงกลับใช้ตีนรับ มรึงไม่มีใครอบรมหรือต้องการจะลองเดชกับกรู...
นิลพัทที่หมั่นไส้หนุมานเป็นทุนอยู่แล้วก็โกรธจัด
...มรึงหนะสิลิงไร้การอบรม ทำเป็นแกล้งขนก้อนหินมามากมาย ขว้างลงมาจากฟ้าแกล้งให้กรูรับไม่ทัน กรูก็แค่เอาเท้าช่วยรับ ผิดตรงไหน มรึงลูกพระพาย กรูก็ลูกพระกาฬ มา..มาวัดกันดูว่าใครจะเก่งกว่ากัน...
หนุมานไม่รอช้ากระโดดถีบนิลพัททันที แต่นิลพัทก็ไม่สะทกสะท้าน กลับโถมตัวเตะต่อยทั่วร่างหนุมาน หนุมานจึงจับนิลพัททุ่มจนพื้นดินสั่นสะท้านไปทั่ว นิลพัทอาศัยพลิกตัวหน่อยเดียวก็หลุดออกมาได้ แล้วก็จับหนุมานทุ่มใส่พื้นดินแบบเดียวกัน
การต่อสู้ของทั้งคู่ทำเอาแผ่นดินไหวไป 7 ริคเตอร์ เสียงดังอื้ออึง จนทัพพระรามแตกตื่นโกลาหลกันไปทั่ว...
.
ภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดพระแก้วฯ
ภาพใหญ่ รวมเหตุการณ์ การทะเลาะวิวาทกันระหว่างหนุมานกับนิลพัท ในตอน จองถนน
.
บรรดาวานรไปสกัดหินที่เขาหิมพานต์ เพื่อนำไปถมทะเลเป็นถนนไปลงกา
.
หนุมานขนหินเป็นพันก้อน โยนทุ่มใส่นิลพัท
.
หนุมานจับนิลพัทเหวี่ยง แล้วทุ่มลงพื้น
.
นิลพัทก็แก้คืนบ้าง
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:27:17 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #3 on:
30 April 2023, 09:55:00 »
30 เมษายน 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (4)
-หนุมานทะเลาะกับนิลพัท-2-
เมื่อสุครีพเห็นสองพญาวานรต่อสู้กัน ต้องรีบออกมาห้ามทัพ แต่ร้องห้ามเท่าไรก็ไม่ฟังจึงยืนกลางขวางหน้าไม่ให้รบกัน แต่เนื่องจากทั้งลิงเผือกลิงมืด ไม่สนใจอะไรแล้ว จ้องจะอัดกันให้ตายกันไปข้าง สุครีพจึงโดนลูกหลงเข้าไปไม่น้อย
พระรามได้ยินเสียงอึกทึกจากแรงสั่นสะเทือนและจากกองเชียร์ของทั้งสองเมือง จึงใช้ให้พระลักษมณ์ออกมาดู พระลักษมณ์เห็นลิงดำขาวสู้กันอยู่ จึงออกมาห้ามทัพเอง
...อย่างน้อยเจ้าสองตัวก็หัดเกรงใจพญาสุครีพผู้เป็นใหญ่บ้าง เจ้าทั้งสองตามข้ามาเข้าเฝ้าพระรามด่วน...
วานรทั้งสองจึงหยุดตีกัน แล้วเดินตามพระลักษมณ์ไป แต่ยังตาขวางไม่มองหน้ากัน
พระลักษมณ์พาทั้งหมดไปให้พระรามตัดสินความ พระรามก็ทรงกริ้วทั้งคู่มาก เพราะนี่ยังไม่ทันจะออกศึก ดันมากัดกันซะก่อน แบบนี้ถ้าออกรบ มีหวังเจอไอ้พวกยักษ์ถล่มเอาเละเทะแน่ๆ...
...หากไม่ติดการศึก เจ้าสองตัวหัวหลุดจากบ่าไปแล้ว กูอุตส่าห์ไว้ใจให้สร้างผลงาน เบิกถนนไปเมืองศัตรู แต่พวกมึงมาต่อตีกันเอง รู้ไปถึงไหน เราเสื่อมเกียรติ์ถึงนั่น...
พระรามด่าว่าทั้งคู่ไปฉาดใหญ่ พร้อมกับเอามือกุมกบาล แล้วถามสุครีพว่า...
...ท่านสุครีพ ข้าว่าลิงสองตัวนี้อยู่ร่วมทัพกันไม่ได้แล้ว ท่านว่าเราควรทำอย่างไรดี...
สุครีพคลานออกจากที่ พนมมือกราบทูล...
...ไอ้ลิงสองตัวนี้เหมือนช้างบ้าที่จะผูกอยู่ในโรงเดียวกันไม่ได้ จะเอาไว้ก็จะกระทบกระทั่งกันอีก...ขณะนี้ท้าวมหาชมพูผู้ชราดูแลทั้งเมืองชมพูและขีดขิน กลัวว่าจะรับภาระไม่ไหว ข้าเห็นควรให้นิลพัทกลับไปช่วยราชการเสด็จปู่ของมัน ดูแลทั้งสองนคร พร้อมจัดส่งสนับสนุนสะเบียงให้ทัพหลวงอย่าได้ขาด ส่วนหนุมานขอให้อยู่รับใช้เคียงฝ่าพระบาทต่อไป เสร็จศึกลงกาแล้วจึ่งค่อยชำระคดีหนุมาน...
พระรามเห็นชอบ จึงสั่งให้นิลพัทกลับไปดูแลขีดขินช่วยงานท้าวมหาชมพู คอยจัดส่งเสบียงและอาวุธยุทโธปกรณ์อย่าให้ขาด...
พอสิ้นคำองค์อวตาร นิลพัทแทบจะสิ้นใจ ทั้งเจ็บใจหนุมาน เสียหน้ากลางที่ประชุม ร้องไห้ฟูมฟาย สั่งให้ลูกน้องเมืองชมพูถวายงานแด่องค์รามให้เต็มกำลัง หันมาคารวะสุครีพและชมพูวราช วานรอาวุโสทั้งสอง
สุครีพกระซิบที่ข้างหู...นิลพัท เจ้าเข้าใจอานะ อาไว้ใจในฤทธิ์เดชของเจ้า ขอฝากเมือง ฝากประชาชนเมืองขีดขินด้วย...แล้วหอมแก้มซ้ายขวาเพื่อปลอบขวัญ
นิลพัทปาดน้ำตาอำลานาย ลาลูกน้อง ก่อนจะทะยานขึ้นฟ้า บุตรพระกาฬหันมาค้อนหนุมานอย่างเจ็บแค้น แต่หนุมานยิ้มเยาะอย่างสะใจ...
หลังจากที่นิลพัทออกไปจากค่ายแล้ว พระรามเสียงเข้ม เรียกชื่อหนุมาน...
...นี่ไอ้หนุมาน เพราะเจ้าก่อเรื่องจนเราต้องเสียขุนกระบี่มีฝีมืออย่างนิลพัท เจ้าต้องสร้างถนนให้ถึงลงกาแต่เพียงผู้เดียว แล้วต้องให้เสร็จภายใน 7 วัน หากงานไม่สำเร็จเจ้าถูกประหารแน่...หนุมานดีใจยิ่งนักที่จะได้แสดงฝีมืออีกครั้ง
พลลิงของทั้งสองนคร จึงขนหินมาให้หนุมานถมทะเลแต่ผู้เดียว...
.
สุครีพ ออกมาห้ามทัพ การสู้รบระหว่างหนุมานลิงขาว กับนิลพัทลิงดำ เลยโดนลูกหลงเข้าไปไม่น้อย
.
โขนรามเกียรติ์ ตอน จองถนน
-นิลพัท โยนก้อนหินให้หนุมานรับ เอาไปถมทะเล
.
หนุมานแก้แค้นคืนบ้าง โยนหินนับพันก้อนให้นิลพัทรับบ้าง แต่นิลพัทรับได้ไม่หมด จึงใช้ตีนข่วยรับ ทำให้หนุมานโกรธ ถกเถียงกันจนเป็นการทะเลาะวิวาท
.
เหาะขึ้นไปรบกันบนอากาศ
.
โรมรันพันตูกัน
.
สุครีพเข้ามาห้ามทัพจนโดนลูกหลง และพระลักษมณ์ได้เข้ามาห้ามปราบ จึงสงบลง แล้วพาไปให้พระรามตัดสินความ
.
พระลักษมณ์และสุครีพ พาคู่ความทั้งสองไปให้พระรามตัดสิน
.
พระรามว่ากล่าวตักเตือน แล้วลงโทษให้แยกกันอยู่คนละแห่ง แบ่งงานไปทำ ไม่ให้เจอหน้ากัน
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:28:39 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #4 on:
30 April 2023, 09:55:57 »
1 พฤษภาคม 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (5)
-หนุมานจองถนนไปลงกา
หนุมานรีบเร่งดำเนินการถมทะเล แต่ปัญหาก็คือ คลื่นในทะเลมันเชี่ยวกราก ถมทะเลเท่าไหร่ คลื่นก็พัดหินไปหมด ในแต่ละวันกว่าจะถมถนนให้ได้คืบหน้าไปสักกิโลสองกิโล มันเลยช้ามาก ดูไปดูมา สงสัยงานจะไม่เสร็จภายใน 7 วัน ซวยแล้วหนุมานเอ๋ย…
หนุมานกุลีกุจอพาพรรคพวกลิงถมถนนด้วยการวางหินลงก้นทะเล ทีละก้อนๆ เพื่อให้เกิดเป็นถนนลอยน้ำข้ามไปยังกรุงลงกา แต่ยิ่งทำก็ยิ่งเละ เพราะยิ่งถนนยาวไปกลางทะเลมากเท่าไหร่ คลื่นลมก็ยิ่งแรง พัดพาหินไปทีละก้อนๆ พอพัดไปมากเข้า ถนนก็ทรุด พังทลาย ต้องเริ่มต้นกันใหม่
หนุมานแทบจะร้องไห้ เพราะโดนพระรามขีดเส้นตาย ทำให้เสร็จภายใน 7 วัน
หนุมานไม่รู้จะไปพึ่งใคร เลยไปปรับทุกข์กับชามพูวราชลิงจอมพลัง(ชมพูหมี) คุยกันไปคุยกันมา ชามพูวราชก็นึกขึ้นมาได้ว่า...นิลราช หนึ่งในลิง 18 มงกุฏ ในอดีตเคยต้องคำสาปจากคามินฤๅษี เพราะนึกซน เอาไม้เท้าพระมุนีไปซ่อนในน้ำ พระฤๅษีจึงสาปว่า...หากนิลราชโยนสิ่งของอะไรลงไปในน้ำ แม้กระทั่งใบไม้ สิ่งนั้นๆจะจมลงสู่ใต้น้ำ ไม่ลอยไปไหน (โดนสาปแปลกๆ แฮะ...) ต่อเมื่อพระรามจะจองถนนไปลงกา นิลราชจะต้องเป็นผู้รับหินจากวานรตัวอื่นมาถมทะเลแต่เพียงผู้เดียว หากงานเสร็จจึงจะพ้นคำสาป...
พระรามจึงรับสั่งให้วานรทั้งหลาย ขนหินมากองไว้ที่ริมฝั่ง แล้วให้หนุมานกับนิลราชเป็นผู้ถมทะเลให้เป็นถนนไปลงกา และต้องเสร็จภายในเจ็ดวัน
งานของหนุมานจึงก้าวหน้าพรวดๆ อนาคตสดใส อย่าว่าแต่ 7 วันเลย... 3 วันก็ทำเสร็จแล้ว เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก !!!
.
หนุมานจองถนนไปลงกา
.
ชามพูวราชลิงจอมพลัง(ชมพูหมี)
.
นิลราช หนึ่งในวานร 18 มงกุฏ
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:29:50 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #5 on:
01 May 2023, 20:36:27 »
1 พฤษภาคม 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (6)
-สุพรรณมัจฉาทำลายถนน
ฝ่ายทศกัณฐ์พอได้ข่าวว่าพระรามกำลังจะยกทัพข้ามมา ก็ประชุมเสนาธิการจัดเตรียมกองทัพทางนึง อีกทางนึงก็หาหนทางจะชะลอการจองถนนของพระรามที่จะทำโทลเวย์ข้ามมาลงกาให้นานที่สุด ก็คิดในใจ...
...แม๊ แหม๊ แหม...ไอ้มนุษย์น้อยคนนี้...เก่งกล้าสามรถซะเหลือเกิน...คิดจะถมทะเลทำโทลเวย์ทางด่วนข้ามมาลงกาซีตี้เชียวรึ...หากข้ามมาได้ ไพร่ฟ้า ประชาชีชาวลงกาคงต้องเดือดร้อน เป็นแน่...
ทศกัณฐ์จึงเกิดปิ๊งไอเดียนึงขึ้นมา นั่นคือ จะให้ลูกสาวของตน นางสุพรรณมัจฉา ที่เกิดกับนางปลา ดำน้ำไปทำลายถนนดีกว่า...
(นางสุพรรณมัจฉาลูกทศกัณฐ์ตนนี้น่ะ คนละคนกะนางเงือก เมียพระอภัยนะคร๊าบบ)
(เฮียทศ.แกสมกับเป็นสุดยอดของนักวางแผนจริงจริ๊งงง...เป็นนักบริหารที่มีจินตนาการอันบรรเจิดเพริดพริ้ว ในการใช้งานลูกหลานและบริวารว่านเครือ...)
(อย่าว่ายังงั้นยังงี้เลยนะ...ขอนินทาพี่ทศพักตร์รูปหล่อของเราอีกนีสนึง...
นอกจากจะมีเมียเอกเป็นนางมณโฑ นมโตข้างเดียวแล้ว ยังมีนางเล็กๆอีกมากมายก่ายกอง พี่แกมีรสนิยมแปลก นึกเบื่อขึ้นมา ก็แปลงร่างเป็นตัวโน้นตัวนี้ ร่วมเสพสังวาสกับสัตว์ จนมีลูกหน้าตาประหลาดๆ เยอะแยะ)
นางสุพรรณมัจฉา มีพ่อเป็นยักษ์ มีแม่เป็นปลา แต่นางมีหน้าตาสะสวย เหมือนนางฟ้านางสวรรค์ แต่มีหางเป็นปลาเหมือนแม่ เป็นนางเงือกที่สวยสด ซึ่งทศกัณฐ์ปลูกตำหนักแพให้อาศัยอยู่ริมน้ำ
ทศกัณฐ์จึงสั่งให้มโหทรไปตามสุพรรณมัจฉามาเข้าเฝ้า ไม่นานสุพรรณมัจฉาก็ว่ายทวนกระแสน้ำมาเฝ้าพระบิดาที่ศาลาริมน้ำ ทศกัณฐ์คิดเอาใจลูกสาว จึงเดินลงน้ำจนมิดแข้งไปหานาง แล้วกอดลูกสาวคนสวยไว้ในอ้อมอก
...ลูกพ่อ เจ้ายิ่งโตยิ่งงามดั่งนางฟ้า พ่อคิดถึงเจ้าเสมอ แต่ที่ไม่ได้ไปหาเพราะขณะนี้เรากำลังจะมีศึกกับพวกมนุษย์และกองทัพวานร พวกมันกำลังสร้างถนนเพื่อหวังจะข้ามสมุทร มารุกรานชาวลงกา พ่อจึงนึกถึงลูกสาวคนเก่งของพ่อ...
...นี่สุพรรณมัจฉาลูกรัก เจ้าจงพาไพร่พลกองทัพปลาของเจ้าไปขโมยคาบหินออกจากทาง จนเหล่าศัตรูไม่สามารถจองถนนได้สำเร็จ นั้นแหละที่พ่อจะไหว้วานเจ้า..นะ ลูกนะ...
นางสุพรรณมัจฉาเป็นหัวหน้ากองเงือกประจำกรุงลงกา มีหน้าที่ปกครองบรรดาเงือกสาวเจ้าเสน่ห์ทั้งหลาย รวมทั้งฝูงปลาน้อยใหญ่ ดังนั้นแค่นางชี้นิ้วสั่งปุ๊บ ฝูงปลาทั้งหลายก็จะรวมกลุ่มกันไปปฏิบัติภารกิจตามต้องการได้
นางสุพรรณมัจฉาไม่รอช้า ประกาศเรียกพลปลา พลปู พลกุ้ง สรรพสัตว์น้ำในมหาสมุทรมาช่วยกันลักหินออกไปทิ้งที่อื่น จนทำให้ถนนสร้างไม่สำเร็จ
นางสุพรรณมัจฉานำกองกำลังเจ้าสมุทรไปใกล้ๆบริเวณที่หนุมานกำลังควบคุมการสร้างถนนอยู่ จากนั้นก็ให้บรรดาฝูงปลาดำไปใต้น้ำ ไปทำลายฐานรากของถนนให้พังในเวลาค่ำคืนที่บรรดาลิงพักผ่อน
พอฐานรากพัง ผิวถนนด้านบนก็พังตามไปด้วย และถูกคลื่นซัดซาพาไปหมดเกลี้ยง
ตื่นเช้าขึ้นมา หนุมานเห็นสภาพถนนพังวอดวาย ก็หงายเงิบ...รีบสั่งให้พลวานรและนิลราชรีบมาซ่อมแซมโดยพลัน...วันนี้ทั้งวันเลยหมดเวลาไปกับการซ่อมถนน หนุมานเลยคิดในใจ...ความซวยเริ่มมาเยือนแล้ว เพราะนี่ก็ผ่านไป 4 วันแล้ว เหลืออีก 3 วันตรูจะทำเสร็จมั๊ยเนี่ย??
พอตกกลางคืน พลพรรควานรกลับไปพักผ่อนเช่นเคย นางสุพรรณมัจฉาและฝูงปลาก็ออกปฏิบัติการอีกครั้ง พอเช้าขึ้นมา หนุมาน ก็ได้หงายเงิบติดต่อกันเป็นวันที่สอง...
หนุมานคิดในใจ...ลงอีแบบนี้ มันต้องมีใครมาลองดีกับเราแน่ๆ ว่าแล้วก็ให้พลวานรรีบซ่อมแซมถนน พอตกกลางคืน หนุมาน ก็แอบซุ่มอยู่ คืนนี้ได้เจอกันแน่...
.
สุพรรณมัจฉาว่ายน้ำมาเฝ้าทศกัณฐ์ที่ศาลาริมน้ำ
.
สุพรรณมัจฉาว่ายน้ำมาเฝ้าทศกัณฐ์ที่ศาลาริมน้ำ
.
นางสุพรรณมัจฉา มีพ่อเป็นยักษ์ มีแม่เป็นปลา แต่นางมีหน้าตาสะสวย เหมือนนางฟ้านางสวรรค์ แต่มีหางเป็นปลาเหมือนแม่ เป็นนางเงือกที่สวยงามมาก
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:30:43 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #6 on:
02 May 2023, 09:43:58 »
2 พฤษภาคม 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (7)
-หนุมานทำลายทัพมัจฉา
หนุมานกะแล้วว่าต้องมีใครมาลองดีแน่ๆ พอเห็นผิวน้ำไหวๆจึงรีบดำลงไปดูให้แน่ชัด
เห็นกันจ๊ะๆ เลยว่า ฝูงปลากำลังช่วยกันคาบหินออกไปทีละก้อนๆ เล่นอีแบบนี้ กลางวันลิงถมหิน กลางคืนปลาไปคาบหินออก แล้วอีกกี่ปีจะทำถนนเสร็จหล่ะเนี่ย??!??
หมุมานเห็นดังนั้นก็เดือดปุดๆๆๆ เอาตรีเพชรเข้ากวัดแกว่งฆ่าปลาเล็กปลาใหญ่ตายไปเป็นเบือ ถ้าเอาไปขายที่มหาชัยคงได้ร่ำรวยเป็นเศรษฐีแน่ๆ แต่น่าเสียดายที่ช่วงนี้โควิด-19 ระบาดหนัก แม้แต่ผู้ว่าฯ ก็แทบจะเอาตัวไม่รอด ตลาดปลาจึงถูกสั่งปิดตาย
ระหว่างที่จัดการกับฝูงปลาอยู่นั้น หนุมานก็เริ่มเหนื่อยเพราะรู้สึกว่าฝูงปลานี่มันไม่ได้มีแค่ร้อยสองร้อยตัว แต่มีกันเป็นหมื่นเป็นแสนตัว ฆ่าไปทั้งคืนก็สงสัยจะไม่หมด
หนุมานจึงมองหาไอ้คนสั่งการดีกว่า จะได้จัดการทีเดียว พลันก็เหลือบไปเห็นนางสุพรรณมัจฉา เงือกน้อย กำลังชี้มือชี้ไม้สั่งการฝูงปลากันมือเป็นระวิง หนุมานเห็นดังนั้นก็มั่นใจว่า นี่แหละ ตัวแม่…แหงมๆ
ว่าแล้วลิงเผือกก็รีบกระโจนเข้าไปหานางสุพรรณมัจฉา ฝูงปลามังกร (ไม่ใช่แป้งมันนะคร้าบบ) ที่เป็นองครักษ์ก็รีบว่ายเข้ามาขวาง แต่จะเอาอะไรไปสู้กับทหารเอกพระราม ยิ่งเข้ามาขวาง ก็ยิ่งถูกหนุมานจับไปทำซาซิมิ มากขึ้นเรื่อยๆ นางสุพรรณมัจฉาเห็นจวนตัวเลยต้องพึ่งหลวงพ่อโกย ว่ายหนีไปก่อน...
เรื่องว่ายน้ำ นางสุพรรณมัจฉาไม่เป็นรองใครอยู่แล้ว เพราะเคยได้เหรียญทองโอลิมปิกเกมส์มาแล้ว หนุมานเป็นลิง เก่งแต่ปีนไต่ต้นไม้ ไอ้เรื่องว่ายน้ำแข่งกับปลานี่ ไม่มีทางเลยจะว่ายทัน เจ้าลิงเผือกเลยต้องหาตัวช่วย ด้วยการไปจับปลามังกรมาตัวนึง แล้วบังคับให้มันว่ายตามเจ้านายมันไป ถ้าขืนชักช้า พ่อจะแหกปากเจ้าไม่ให้มีวันได้หุบปากอีกเลย
ปลามังกรผู้โชคร้าย กลัวหนุมานจะจับตัวเองแหกปาก จึงต้องว่ายน้ำตามเจ้านายไปอย่างว่องไว ไล่กันไปไล่กันมาอยู่สักพัก นางสุพรรณมัจฉาก็เริ่มเหนื่อย เพราะนางเป็นนักว่ายน้ำระยะสั้น ไม่ใช่นักว่ายน้ำมาราธอน ส่วนเจ้าลิงเผือกนั้นไม่เหนื่อยเลย เพราะเล่นควบปลายังกะควบม้า
ว่าแล้วหนุมานก็กระโดดถีบปลามังกรให้ไปไกลๆ แล้วค่อยเดินดุ่ยๆ เข้าไปหานางสุพรรณมัจฉา
นางสุพรรณมัจฉา เงือกสาว หน้าตาจิ้มลิ้ม ผิวพรรณขาวผ่องเป็นยองไย ทรวดทรงองค์เอวยังกะพริ้ตตี้มอเตอร์โชว์ เสียอย่างเดียวช่วงล่างดันเป็นปลา ตอนนี้กำลังตกอยู่ในมือไอ้ลิงเผือก เจ้าชู้ไก่แจ้ตัวพ่อ หนึ่งในสามโลก ลองคิดเอาเองต่อดูครับว่า เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป...
.
.
.
.
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:31:37 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #7 on:
02 May 2023, 09:44:44 »
2 พฤษภาคม 2022 ·
เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ตอน จองถนน (8-แปด)
-หนุมานได้สุพรรณมัจฉา
หนุมานจึงซักไซ้ไล่เรียงนางสุพรรณมัจฉาว่า
...นางเงือกสาวน้อย เจ้ามีชื่อว่าอะไร เหตุใดจึงบังอาจมาลักหินจากถนนของข้า...
ถึงนางสุพรรณมัจฉาจะกลัวตาย แต่ก็คิดตอบคำถามเพื่อเอาตัวรอดได้
...ตัวข้าและฝูงปลาอาศัยอยู่ในอ่าวนี้ พอมีกองหินมาขวางทางกระแสน้ำ ทำให้เกิดวังน้ำวน ปวงข้าเป็นห่วงว่าอันตรายจะมาถึงสำเภาของพ่อค้าพาณิชย์ที่ล่องเรือจากลงกา จึงพาสมัครพรรคพวกมาขนย้ายหินไม่ให้ขวางกระแสน้ำ...
หนุมานยส่ายหัวไม่เชื่อ เพราะสังเกตเห็นว่านางเป็นแค่เงือกสาวน้อย หน้าตาดี เป็นเพียงเด็กสาว แต่เหตุไฉนจึงได้เป็นถึงหัวหน้าครอบครัวใหญ่ของพรรคเพื่อใคร เอ๊ย.พรรคปลามหาสมุทร จึงขู่สำทับว่า...
...นี่ แม่ปลาตัวหอม เจ้าอย่ามาเล่นลิ้นกับข้าเลย บอกความจริงมาเถอะ แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า...
นางสุพรรณมัจฉาเห็นทีจะกระล่อนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ด้วยความกลัวจึงยอมสารภาพความจริง และร้องขอชีวิต...
...ตัวข้าคือลูกราชาทศกัณฐ์หน้าเหลี่ยมและนางปลา ข้าชื่อว่า อุ้งอิ้งอุ๋งอิ๋ง เฮ้ย!ผิดอีกแล้ว...ข้าชื่อ สุพรรณมัจฉา พ่อใช้ให้มาลักเอาก้อนหินไปทิ้งเพื่อขัดขวางการสร้างทางด่วนโทลเวย์ ไม่ให้เสร็จ นี่คือความจริงทั้งหมด ขอเถิดพญาลิง โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด...
ว่าแล้วนางก็แปลงร่างเป็นคุณนายโฮ เอาแต่ร้องห่มร้องไห้...ที่แผนแลนด์ไสลด์ทั้งแผ่นดิน พังทลาย ถูกจับได้ จึงไม่รู้ว่าจะช่วยพ่อให้สำเร็จสมปรารถนา กลับกะลาแลนด์แดนขี้หมากองเดียว อย่างเท่ๆได้อย่างไร...
หนุมานเห็นน้ำตาหญิงสาวแล้วทนไม่ได้ ด้วยนางมีใบหน้าอ่อนหวานงดงาม อีกทั้งน้ำเสียงก็ไพเราะเสนาะโสต จึงเข้าไปสวมกอด ปลอบประโลม พร้อมส่งสายตาเป็นประกายให้นาง...โอ้โอ๋ หนุมานตกหลุมรัก ปิ๊งปั๊ง..นางสุวรรณมัจฉาเข้าให้ซะแล้ว
...สุพรรณมัจฉาคนดี อย่ากลัวพี่เลย เมื่อกี้ที่ขู่น้องเพราะหน้าที่ ที่ต้องรุนแรงเพราะกฎอาญา พี่เข้าใจว่าน้องไม่มีเจตนา แต่จำต้องทำการผิดเพราะคำสั่งพ่อ แต่น้องต้องสัญญาว่าจะนำพาฝูงปลาไปคาบก้อนหินไปคืนไว้ที่เดิม เพราะหากถนนไม่เสร็จภายใน 7 วัน พี่ก็จะถูกพระรามเจี๋ยนแน่นอน นะน้องจ๋า...
นางสุพรรณมัจฉาขอบคุณที่หนุมานไม่เอาความ และสัญญาว่าจะรีบนำฝูงปลาคาบหินไปคืน ว่าแล้วนางก็ขอตัวกลับไปหาฝูงปลา แต่ก่อนจะไปลิงเผือกก็จับแขนนาง ไม่ให้รีบจากไป พร้อมกับ...ตามองตา สายตามาจ้องมองกัน...
จากนั้นหนุมานก็เล่นบทพระเอก โชว์กล้ามอกอันผึ่งผาย พร้อมกระดุกกระดิกกล้ามอกขึ้นๆลงๆอย่างงดงาม แล้วฉุดนางมาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เงือกน้อยตกอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มร่างกำยำ ร่างของนางเลยอ่อนระทวย...
...น้องพี่ เธอจะหนีไปไหน...
นางสุพรรณมัจฉาตอบหน้าซื่อ...ท่านขุนกระบี่ ในเมื่อข้าไม่สามารถทำภารกิจที่พ่อมอบหมายได้สำเร็จ ก็จะรีบหนีไปให้ไกลเพราะกลัวอาญา...
หนุมานคว้าตัวสุพรรณมัจฉามากอด
...นี่น้องรัก พี่ไม่เคยต้องตาเงือกใดเช่นเจ้ามาก่อน แม่เนื้อเย็นจงรับไมตรีจากพี่เถิด... เงือกสาวชะม้ายตาทำเป็นเอียงอาย
...พี่เป็นลิงอยู่ป่า แต่น้องเป็นปลาอยู่ทะเล เราคงจะรักกันไม่ได้ ขอพี่อย่าได้โกรธน้องเพราะหากพลาดพลั้งไปไกลจนเกินเลย น้องคงจะไม่มีที่ยืนในสังคมลงกา...
หนุมานตาละห้อย เบือนหน้าหนี พูดเพียงสั้นๆ
...ก็แล้วแต่คนดีจะเมตตาความรักของพี่ละกัน...
นางสุวรรณมัจฉาใจอ่อน จึงยอมมอบความรักข้ามสายพันธุ์แก่หนุมาน...
หลังจากนั้นก็พอจะเดาต่อได้นะครับว่า ทั้งคู่จะรังสรรค์กิจกรรมอะไรต่อไป…จะเหลือเรอะ...ก็เรียบร้อยโรงเรียนลิง น่ะซี...
สุดเอยสุดสวาท แสนฉลาดเหลือแล้วแก้วพี่
จะต้องขอบใจอยู่ไยมี เชิญช่วยรับไมตรีของพี่ไว้
ถึงมัจฉาวานรเป็นคู่ครอง ก็เห็นว่าหาต้องห้ามไม่
จะเบียดเบียนเอื้อนอำไปทำไม สุดแท้แต่ใจจะเมตตา
ว่าพลางคลึงเคล้าเล้าโลม ร่วมภิรมย์ชมโฉมนางมัจฉา
อัศจรรย์บันดาลในคงคา เกิดพายุพัดกล้าสลาตัน
คลื่นระลอกกลอกกลิ้งกลางสมุทร ปลาวาฬผุดพ้นน้ำดำดั้น
สองสมภิรมย์แรกรักกัน เกษมสันต์สำราญบานใจ
สรุปคือ แค่ชั่วระยะเวลาพระรามเดินทัพไปลงกา หนุมานจัดการหาเมียให้ตัวเองได้มาแล้ว 3 คน ไม่ธรรมดาจริงจริ๊งงงง...
.
.
.
.
«
Last Edit: 04 May 2024, 11:32:30 by ppsan
»
Logged
ppsan
Administrator
สยามราษฎร์
Offline
Posts: 9,454
Re: [32] เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับลมเพลมพัด ตอน จองถนน โดย กลม บางบาน
«
Reply #8 on:
04 May 2024, 11:33:07 »
ปรับปรุงภาพใหม่
Logged
Pages:
[
1
]
« previous
next »
SMF 2.0.4
|
SMF © 2013
,
Simple Machines
| Theme by nesianstyles | Buttons by Andrea
Page created in 0.071 seconds with 21 queries.
Loading...