การพระราชทานปริญญาบัตร

การพระราชทานปริญญาบัตร

"...(พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช)ทรงยืนยันว่าจะพระราชทานปริญญาบัตรด้วยประเพณีดั้งเดิมคือพระราชทานด้วยพระหัตถ์ มีพระบรมราชาธิบายกับราชเลขาธิการ (ม.ล.พีระพงศ์ เกษมศรี) ซึ่งมาเล่าต่อให้ฟัง สาระคือว่า ต้องพระราชประสงค์ที่จะสื่อสารและติดต่อกับบัณฑิตแต่ละคนด้วยพระองค์เอง มีพระบรมราชาธิบายว่า ในนาทีที่ส่งมอบปริญญาบัตรให้แก่กันนั้นหมายความว่า กระดาษแผ่นเดียวกันนั้น คนทั้งสองคนถือพร้อมกัน ถ้ามือใดมือหนึ่งไม่อยู่พร้อมกัน กระดาษแผ่นนั้นก็จะร่วงหล่นลงเสีย
.
เราไม่เคยนึกนะครับว่าในขณะจิตหนึ่งของเรานั้น เราได้เคยถือของชิ้นเดียว แผ่นเดียวกัน ร่วมกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
.
ยิ่งไปกว่านั้นทรงมีพระราชประสงค์ที่จะสอนบัณฑิต ไม่ได้หมายความถึงพระบรมราโชวาทซึ่งนั่นเป็นแบบแผนประเพณี แต่ทรงอธิบายว่า บัณฑิตเมื่อรับปริญญาแล้วอาจจะไม่ได้ย้อนกลับมาเรียนอะไรจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้อีกเลย ต่างออกไปทำมาหากินไปใช้ชีวิตของเราเอง ทรงอยากจะให้บัณฑิตเห็นบทเรียนสุดท้ายโดยทรงทำเป็นตัวอย่าง ว่าบางครั้งคนเราต้องทำอะไรที่ไม่ใช่ความสุขส่วนตัว แต่เพื่อประโยชน์ของคนอื่น การที่ทรงอดทนพระราชทานปริญญาบัตรหลายชั่วโมง หลายวันต่อเนื่องกัน สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ความสุข แต่เพื่อความสุขของคนอื่นเพื่อประโยชน์ของคนอื่น ถ้าบัณฑิตได้สังเกต ได้รับบทเรียนนี้ไป สิ่งเหล่านั้นก็มีค่าและมีความหมายมาก..."
.
(ตอนหนึ่งจากการบรรยายเรื่อง "ใต้ร่มพระบรมราชูปถัมภก : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในรัชกาลที่ ๙" โดย ศาสตราจารย์พิเศษ ธงทอง จันทรางศุ อุปนายกสภาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย)